Wordingen. Een cyclus van liefde en vertrouwen

[p. 190]

X

Mahatma, kwaamt ge te vroeg
of was ook uw doel te klein?
Kunnen enkel uw kinderen zijn,
die koers zetten naar hoogste doelen:
de broederlijke aarde, -
enkel de onbezwaarden
door elk kleiner, enger gevoel? En
daarom enkel in 't Westen het zaad
dat op India's bodem gij zaaidet
bloem worden en vrucht? Verwaaide 't
daarginds of verwelkte, eer tot daad
het gerijpt was?

Maar wij, ach, wij

hebben te veel bloed vergoten,
te veel zwarte daden begaan;
wij kunnen de zoete sproken
van lijde'-als-kracht niet meer verstaan.
Christus is in ons verbleekt,
werd een beeld uit verzonken eeuwen,
een schaduw... o donker schreeuwen
van het kwaad, dat zich in ons wreekt...

Mahatma, wij begrijpen het wel,
wij proeven het wrang op de tong:
dit is nu de groote droefheid
voor ieder hart dat zong
u na de lieflijke wijze
van zachtheid die overwint...
O donker is heden het peinzen
en kwetsbaar het hart dat bemint...

Gij, zoo wijs en haast heilig,
open oor naar de godlijke stem,
hebt ook gij gefaald voor Hem?
Is niemand voor falen veilig?