Wordingen. Een cyclus van liefde en vertrouwen

[p. 212]

VII
Azië

Het werelddeel van heilige culturen,
die bloeiden, toen nacht over 't Westen lag,
- waar de Vedische hymnen met gezagdes-geestes
weerbarstige menschnature

leidden omhoog, - 't zijnde als één werd beleefd, - toen
nog in de westersche wouden brachten
de druïden menschenoffers, en de zachte
blik van de Boeddha gepredikt heeft

universeele deernis, terwijl hier barbaren
moordden door foltring wie niet tot hun stam
behoorde, - werelddeel, waar vele malen nam
haar vlucht hooge wijsheid, en wijzen waren

de raadgevers van koningen en keizers:
Azië, zoemende volkerenkorf,
hoe lang geleden is het dat verstierf
uw eigen diepste leven. U sloten in ijzers

hardkoele heerschers, komend uit het Westen,
die u roofde' alles, ook uw manlijkheid,
en door lange zware afhankelijkheid
het jonge broed verminkten in uw nesten.

Ten einde gaat der blanken tyrannie.
Gij zult weer tot uw erfdeel komen, spoedig.
De macht van 't Westen wankelt en deemoedig
danken wij Gode: uit den gruwel die

hier raast, verwoest, vernietigt, tot nieuw leven
roept Hij het Oosten, tot naar eigen trant
levensbeginsel vormen, tot waar vaderland
vinden zijn zonen, dochtren, die lang bleven

stiefkinderen op eigen grond. Hebt ge geleerd
van 't Westen, kunt g' ons voor iets dankbaar blijven?

[p. 213]

 

Misschien voor de machine, die de lijven

 

spant in begeerte en stelt van wat onteert

 

 

 

den mensch in dienst: winzucht zonder grens?

 

Misschien door d' uitbouw, nooit geëvenaarde,

 

zoolang heerschers zetelen op de aarde,

 

van toestel tot verdrukking van den mensch?

 

 

 

Ge glimlacht den oosterschen glimlach, on-

 

doorgrondelijken, en dan strekt g' ons tegen

 

uw slanke vingers: ‘Van het Westen kregen

 

w' een kostbaar iets: Idee die overwon

 

 

 

in ons het ongeloof aan d' eeuwge waarde

 

van elk individu, in ons het zaad

 

uitwierp van 't geloof aan mensch-kameraad

 

en aan zijn verwezenlijking op aarde

 

 

 

door 't Godsrijk. Véél, veel hebt ge ons geroofd,

 

maar den Christus, dien hebt g' ons geschonken,

 

wil-tot-broederschap hebben wij gedronken

 

uit u: God zij hiervoor geloofd.’