Wordingen. Een cyclus van liefde en vertrouwen

[p. 246]

V

‘Een drang, één kracht door alles henen stuurt...
Waarheen, waarheen?’ ‘Naar volmaking. -
In den wilden strijd, waar het hart van gruwt,
en in de milde ontslaking.
Een drang naar hooger en edeler, naar
het rijker-gelede leven:
toekomstharmonieën beven
boven afgronden van doodsgevaar,
tusschen steenmassa's van donkergrauw leed
diamanten vreugden flonkren.
Wees gerust, broeders: kracht werkt die alles weet
en kan, in het diepe, donkre.’

‘Zeg mij haar naam’... ‘Gij, kind,
hoe kunnen wij haar benoemen?
Alle zangen van sterren en bloemen,
alle fluistringen waar de wind
mee streelt het gras en de boomen,
alle denkingen, waardoor de geest
uitstijgt boven kinderdroomen
en van blinde wanen geneest, -
zij beelden allen te samen
den eersten letter niet
van dien Naam, dien Naam der Namen,
waarin alle wezens verzamen,
waardoor elk geschieden geschiedt.’