Rethoricale wercken (1562)

Rethoricale wercken

(1562)–Anthonis de Roovere– rechtenstatus

Auteursrechtvrij

Vorige Volgende


Een goet vermaen. De Doodt. SPieghelt v, spieghelt v, aerde vormen Temt v herte, al ist dat het wilt // es Ghecnaecht werdy van snoode wormen Der wereldt vruecht by my ghestilt // es Dijn schoone vel aldus gheuilt // es Veel vuylder dan mijn figuere nv siet Hier teghens wapene, speere, noch schilt // es Van niemandt mijnen slach ontuliedt Dwelck oyt was, ghediet by my in niet Aerme ende rijcke zijn euen onvry Edele, hooghe, gheen voordeel en gheschiet Onuoorsienelijck commet int verdriet Jck heete de Doodt, ghedenckt op my.
Dat Oordeel.
[Folio 20v]
Ghedenckt doch mensche op doordeel strange, Daer den rekenboeck wort op gheloken Hier suldt ghy zijn in sulcken bedwanghe Dat alle dijn daet sal zijn ghewroken Ydel ghedachten, woorden ghesproken Hier verborghen zijn, ende daer ontdeckt Dminste ghebodt by v ghebroken Js openbaer // daer niet achter en steeckt Och hebdy des rechters thoorne verweckt Wie sal zijn iusticie booghen Rechtuaerdicheyt, bouen gratie streckt Tsaechtmoedich Lam, als een Leeu daer spreeckt Houdt doch dit Oordeel scherp voor ooghen.
De Helle. NAer dit veruaerlijck ancxstelijck scheyden Van daenschijn Gods, tot in allenden O siele daer naeckt een deerlijck schreyden Och oft die sondaers wel bekenden Eewich, oneyndelijck sonder henden Valt aldaer tgheduer tijdts ymmer lanck Barnen, braden, tormentelijck schenden Nv coude dan hitte, stanck bouen stanck Crijsschen, huylen, caermen is den sanck Des duuels dans, o bitter ghelach Jck wee der weeden, der sonden danck Voor corte weelde, eewich eewich bedwanck O pijne der pijnen, o eewich gheclach.
Dat eewich leuen. O Siele int laetste nv contempleert Tghestant vander hoochster glorie
[Folio 21r]
Denckt hoe elck siele iubileert Met Godt in des hemels consistorie Die plaetse is reynder dan yuorie Claerder ende schoonder dan duysen sonnen Steen noch peerle oft wat cyborie Den siluer niet ghelijcken en connen Daer es een vaste ruste ghewonnen Sonder oudtheyt een eewighe iuecht Alle drucx van haer gheronnen Nemmermeer en isser onruste beghonnen O melodie o hooghe vruecht.

Vorige Volgende