De dochter des visschers

[p. 243]

XIX.

De weduwe van Jakob Bambeke bleef eenige dagen bedlegerig en in gevaerlyken toestand verkeeren; doch zoo als het de geneesheer had voorspeld, na dat de ziekte haer hoogste punt had bereikt, beterde de oude vrouw allengs, en eenige weken later was zy gansch hersteld; zelfs was by haer alle spoor van krankzinnigheid verdwenen. Toen begaven zich allen naer het gehucht de Panne, en eenige dagen later verbond de burgemeester van Adinkerke Simon en Dorothea tot echtgenooten.

Echter bleven zy in de Panne niet woonen. Met het geld dat Simon had medegebracht uit het goudland, kocht hy zich in Oostende eene gemakkelyke wooning, die hy met zyne familie en Raphaël Monk betrok,

[p. 244]

en waer zy thans nog verblyven. Het orgel werd op eene kast, in de schoonste kamer des huizes, geplaetst. Slechts eenmael 's jaers wordt het er afgenomen, en wel op den verjaerdag der gelukkige terugkomst van Simon; die dag is het feest in het huisgezin des visschers, en het doet den ouden Bout dan telkens genoegen aen het hert, zyner familie den ganschen avond de aerdigste deuntjes voor te spelen. Het orgel heeft voor allen duerbare herinneringen, tot zelfs voor den trouwen Kees; want op die dagen ziet hy er veel opgeruimder uit, dan spitst hy de ooren op en huppelt bly jankend en kwispelsteertend beurtelings van Bout naer moeder Amelberga, Simon, Dorothea en Raphaël Monk.

Benevens die gemakkelyke wooning kocht Simom Bambeke zich ook nog eene schoone kof aen, waerover hy zelf het commando nam, om allerhande koopwaren naer de engelsche havens Hull, Goole en Liverpool te vervoeren. God zegende mild den arbeid van den jongen kapitein; want zoo Simon zyn vaertuig wilde verkoopen, zou hy thans in staet zyn er zich een aen te schaffen dat eene dubbele weerde bezit. Ook zegende hy hun huwelyk; want toen ik hen laetst bezocht, vond ik den ouden Bout spelend met twee frissche knapen: den oudste had hy zelf als peter ten doop vergezeld, terwyl de tweede het petekind is van Raphaël Monk.

En thans, goede lezer, zou ik u nog hoeven te zeggen hoe Raphaël

[p. 245]

Monk eens krankzinnig werd. Later zal ik u het vroegere gedeelte zyner levensgeschiedenis vertellen, en hem u dan als de hoofdpersoon myns verhaels voorstellen. Wees er zeker van, zyne lotgevallen zyn zulks overweerdig.

EINDE.