Eerste verzen

[p. 89]

Maria Visitatie.

Exurgens Maria abiit in montana.
Luc. I. 39.

Toen nam Zij haar azuren kleed
En sneeuwen sluier op, en deed

Sandalen aan de voeten,

En toog den weg langs - te ochtend vroeg -
Die Haar de bergen over droeg,

Elizabeth te groeten.

't Was of de lucht al wel gewaar
't Mysterie werd, dat wonderbaar

Hing om haar henen...

Maria zag den gloriekring,
Den gouden niet, waarin Zij ging

Geheel omschenen.

De nevel om Hààr goudberoosd
Van 't blinkend dagen overbloosd

Deinde rondomme,

Wijl al der bergen kammen wijd
En zijd, van morgenschijn verblijd,

Er goud-omklaard uit klommen.

[p. 90]

 

Met 't stralen schiet vol zang de lucht,

 

Of 't wieken van een vleugelvlucht

 

Er spelemeide, -

 

Of, in muziek herboren, haar

 

Gedachte zich door de' ochtend klaar

 

Zingend verbreidde.

 

 

 

En waar Ze een voet heeft neergezet

 

Staat, blank en blauw, een bloemenbed

 

Haar blinkend na te staren. -

 

Tot Haar rijst lied en leeuwrik blij,

 

Rijst aller heuvlen hoofd, of Zij

 

De Morgen ware;...

 

 

 

Alsof de lente om Haar alleen

 

Er was, die gaat door 't dagen heen

 

Langs hooge wegen

 

- Omblonken 't maagdelijk gelaat,

 

Omluisterd van den dageraad -

 

De Zonne tegen.