Eerste verzen

[p. 251]

V.

De maan hing als een gouden offerschaal
In 't blauwe heiligdom der zomernacht,
Waar 't eindgezang van 't gouden lichtkoraal
Des feestelijken zonnedags nog zacht

Te droomen lag.... Een stoere, stomme wacht
Van dennen stond - gepantserd in zwart staal -
Aan de overzij des strooms in 't blauw, de pracht
Bepeinzend van 't mystieke maangestraal.

De menschen zaten voor hun huis op straat,
Verheugd na heeten dag om 't avondkoelen,
En stoorden stilte en rust met druk gepraat,

Maar niet ons innig stil gelukkig-voelen,
Als hand in hand we aanstaarden 't maangelaat,
Zagen den stroom haar goud te voet ons spoelen.