Het sieraad der geestelijke bruiloft

[p. 20]

Hoofdstuk VI
Over de tweede komst van Christus

DE tweede komst van Christus, onzen Bruidegom, geschiedt dagelijks in de goede menschen, dikwijls en menigwerf met genaden en nieuwe gaven in al degenen, die zich naar gelang van hunne krachten daartoe voorbereiden. Hier willen wij niet spreken van de eerste bekeering des menschen, noch van de eerste genade, die hem werd gegeven, toen hij zich bekeerde van de zonde tot de deugden. Maar wij willen spreken van een toenemen in nieuwe gaven en in nieuwe deugden van dag tot dag, en van de dagelijksche komst in onze ziel van Christus, onzen Bruidegom.

Nu moeten wij acht geven op de oorzaak en het waarom, de wijze en de werking dezer komst.

Er zijn vier oorzaken daar van: Gods barmhartigheid en onze nood, Gods mildheid en ons verlangen. Deze vier doen wassen de deugden en de edelheid. Nu verstaat wel: als de zon geeft hare stralen en haren schijn in een diepe vallei, tusschen twee hooge bergen en de zon dan staat in het hoogste des firmaments, zoo dat ze beschijnen kan den bodem en den grond van de vallei, dan geschieden daar drie dingen, want de vallei wordt klaar en weerkaatst het licht van de bergen, en zij wordt meer verhit, en zij wordt vruchtbaarder dan een vlak, effen land. Zoo is het op gelijke wijs wanneer een goed mensch het standpunt van zijne kleinheid inneemt in het nederigste van zichzelf en hij erkent, dat hij niets heeft, niets is, noch iets vermag door zich zelf, noch staan kan blijven, noch voort-

[p. 21]

gaan, en ook dikwijls te kort komt in deugden en in goede werken: dan erkent hij zijn armoede en zijnen nood en maakt hij een dal van ootmoedigheid. Wanneer hij dan ootmoedig is en in nood, en zijn nood erkent, zoo toont hij en klaagt zijn nood aan de goedheid en barmhartigheid Gods. Zoo merkt hij Gods hoogheid en zijn eigen nederigheid; zoo is hij een laag gelegen dal. En Christus is een zon van gerechtigheid en ook van barmhartigheid, die staat in het hoogste des firmaments, dat is ter rechterhand zijns vaders, en schijnt in den bodem der ootmoedige harten; want Christus wordt altoos bewogen door den nood, wanneer de mensch klaagt en zich ootmoedig toont. Dan wassen daar twee bergen, dat is tweeërlei verlangen: het eene God te dienen en te loven met eerbied, het andere edele deugden te verkrijgen. Deze twee bergen zijn hooger dan de hemelen; want deze begeerten roeren God onmiddellijk, en begeeren zijne vrijgevige mildheid. Dan kan de mildheid zich niet onthouden, en zij moet uitvloeien, want de ziel is dan ontvankelijk voor meerdere gaven.

Dat zijn de oorzaken van de nieuwe komst van Christus met nieuwe deugden. Dan ontvangt dit dal, het ootmoedig hart, drie dingen: Het wordt met klaarte en genaden verlicht, en verhit in liefde, en vruchtbaar in volkomene deugden en in goede werken. Aldus hebt gij het waarom, en de wijze, en de werking dezer komst.