Het sieraad der geestelijke bruiloft

[p. 25]

Hoofdstuk X
Van vijf soorten menschen, die komen ten oordeel

VIJF soorten van personen moeten verschijnen voor dezen rechter.

De eerste en de kwaadste, dat zijn de christenmenschen, die in doodzonde sterven, zonder berouw en zonder leed; want zij hebben den dood van Christus en zijne sacramenten versmaad of te vergeefs en onbehoorlijk ontvangen. En zij hebben de werken van barmhartigheid niet beoefend uit liefde aan hunne medechristenen naar de geboden Gods. En hierom zijn zij het diepst in de helle verdoemd.

De tweede, dat zijn de ongeloovige menschen, heidenen of Joden; die moeten allen verschijnen voor Christus, nochtans waren zij allen in hunne levensdagen verdoemd, want zij hadden in hun tijd noch genade, noch goddelijke minne. Daarom woonden zij altoos in den eeuwigen dood der verdoemenis; maar zij zullen minder gepijnigd worden, dan de kwade christenmenschen, want zij hadden minder gaven van God ontvangen en zijn God minder trouw schuldig.

De derde soort, dat zijn goede christenmenschen, die bijwijlen gevallen zijn in zonden, en weder opgestaan zijn met berouw en met boeten van penitentiën, en die de boeten niet hebben voldaan naar gerechtigheid. Deze behooren in het vagevuur.

De vierde soort, dat zijn de menschen, die Gods geboden gehouden hebben. Al hebben zij die ook gebroken, zij zijn wedergekeerd tot God met berouw en met penitentiën en met werken van liefde en barm-

[p. 26]

hartigheden en hebben volbracht de penitentie, zoodat hunne zielen uit hunnen mond ten hemel varen zonder vagevuur.

De vijfde soort, dat zijn degenen, die boven alle uitwendige werken van liefde hunne wandeling hebben naar den hemel, en vereenigd en verzonken zijn in God en God in hen, zoo dat tusschen God en hen er geen andere scheiding is, dan de tijd en de staat der sterfelijkheid. Wanneer deze ontbonden worden van het lichaam, in hetzelfde oogenblik genieten zij hunne eeuwige zaligheid, en zij worden niet geoordeeld; maar zij zullen oordeel geven ten lesten dage met Christus over de andere menschen. En dan zal al het sterfelijk leven en alle tijdelijke pijn op het aardrijk en ook in het vagevuur een einde nemen, en alle de verdoemden zullen zinken en verzinken in den afgrond der helle in een verderfenis en in eene eeuwige verschrikking zonder einde met den vijand en met zijn gezelschap; en de gebenedijden zullen in één oogenblik zijn in de eeuwige glorie met Christus, hunnen Bruidegom, en zullen schouwen en smaken en genieten den grondeloozen rijkdom des goddelijken wezens eeuwiglijk en immermeer.

Dit is de derde komst, die wij alle verbeiden, die voor ons nog moet komen. De eerste komst, waarin God mensch werd en leefde in ootmoed en stierf in minne om onzentwille, die komst moeten wij volgen van buiten met volkomene zeden der deugden en van binnen met liefde en met waarachtige ootmoedigheid. De tweede komst, die tegenwoordig geschiedt, waarin Hij komt met genaden in elk minnend hart, die komst moeten wij begeeren, en dagelijks bidden, opdat wij staande blijven en toenemen in nieuwe deugden.

De derde komst ten oordeele of in het uur van onzen dood, die komst moeten wij verbeiden met verlangen, met vertrouwen en met eerbied, opdat wij ontbonden worden van deze ellenden, en komen in de

[p. 27]

zalen der gloriën. Deze komst op deze drie manieren is het tweede punt van de vier hoofddingen, waarbij Christus spreekt: ‘Sponsus venit, de Bruidegom komt.’