Het sieraad der geestelijke bruiloft

[p. 30]

Hoofdstuk XII
Hoe ootmoedigheid een fondament is van alle deugden

NU verstaat: daar wij ootmoedigheid hebben gelegd tot fondament, willen wij beginnen van den ootmoed te spreken.

Ootmoedigheid dat is nederigheid of diepmoedigheid, dat is een inwendig nederbuigen of nedernijgen des harten en des gemoeds voor de hooge waardigheid Gods. Dat vordert en gebiedt de gerechtigheid, en door liefde kan het minnend hart dit niet nalaten. Wanneer de ootmoedige, minnende mensch merkt, dat hem God heeft gediend, zoo ootmoedig, zoo minnelijk en zoo getrouw, en God toch zoo hoog is en zoo machtig en zoo edel, en de mensch zoo arm is en zoo klein en zoo nederig: dan ontspringt hieruit in het ootmoedig hart zoo¹⁾ groote eerbied en waardeering voor God; want God eer te bieden met alle werken van binnen en van buiten, dat is het genoegelijkste en het eerste werk der ootmoedigheid, en het allersmakelijkste der liefde en het allerbehoorlijkste der gerechtigheid.

Want het minnende, ootmoedige hart kan God niet genoeg eer aanbieden, noch aan zijne edele menschheid; noch zich zelve naar wensch nederig genoeg zetten. En hierom dunkt het den ootmoedige, dat hij altoos terugblijft in de eer Gods en in den ootmoedigen dienst. En hij is ootmoedig en heeft reverentie tot de heilige Kerk en tot de sacramenten; en hij is matig in spijzen, in dranken, in woorden, in antwoorden aan

1) Het lyrische zoo, niet het vergelijkende zoo.

[p. 31]

ieder; in zijn omgang, in kleeding, in nederigen dienst, ootmoedig van gelaat, zonder geveinsdheid en zonder gemaaktheid. En hij is ootmoedig in zijn oefeningen, uitwendig en inwendig voor God en voor alle menschen, zoodat niemand door hem wordt geërgerd. En aldus overwint en verdrijft hij de hoovaardij, die oorzaak is en begin van alle zonden. Door middel van de ootmoedigheid worden verscheurd de strikken des vijands, der zonden en der wereld. En de mensch wordt geordend in zich zelven en gezet in den eigenen staat der deugden. En hem wordt de hemel geopend, en God is geneigd zijn gebed te verhooren en hij wordt vervuld met genaden. En Christus, de vaste steen, is zijn fondament: wie daarop deugden sticht in ootmoed, die kan niet dwalen.