Werken. Deel 6. Die chierheit der gheestelijker brulocht. Vanden blinckenden steen. Dat boec der hoechster waerheit

Regelnummers proza verbergen

Vander derder wisen der gheesteliker toecomst Christi. C. XXII.

20Alse die sonne des hemels comt in dat hoechste dat si 21comen mach, dat is in cancro, dat heet inden creeft, om dat 22si niet hoghere en mach, mer achterwaert beghint te gane: 23dan is die hitte meest van alden jare. En̄ die sonne trect op 24die vochticheit, en̄ dat ertrike wert droechst en̄ die vrucht 25rijpt meest. Alsoc ghelikerwijs alse Christus, die godlike

[p. 78]

1sonne, in onser herten wert ghehoecht ten alre hoechsten, 2dat es boven alle gaven en̄ troest en̄ soeticheit, die wi van 3hem onfaen moghen, soe dat wi op neghenen smaec en 4rusten dien God in onser sielen storten mach, hoe groet hi 5si; maer eest dat wi ons selfs gheweldich sijn, en̄ altoes 6weder inkeren, alsoe voren bewijstes, met oetmoedighen love 7ende met ynnighen danke, tot den selven gronde daer alle 8gaven ute vloyen na noet en̄ na werde der creaturen: dan 9steet Christus, en̄ es ghehoecht in dat hoechste onser herten, 10en̄ wilt alle dinc in hem trecken, dat sijn alle onse crachte. 11Alse dus der minnender herte smaec noch troest verwinnen 12noch gheletten en can, mer allen troest en̄ alle gaven wilt 13liden, op dat si den ghenen vinde dien si mint⁽¹⁾: hier 14on̄tsprinet die -iij- wise ynnigher oefeninghen, daer de 15mensce mede ghehoecht en̄ gheciert wert nader affectien en̄ 16naden nedersten deele sijns selfs.

17Dat ierste were Christi en̄ dat beghin deser wisen, dat es 18dat God dat herte trect, en̄ die begherte, en̄ alle die crachte 19der sielen opwaert te hemele, en̄ eyscht verenicht te sine met 20hem, en̄ sprect gheestelike inder herten: ‘Gaet ute u selven 21te mi, na wise dat ie u trecke ende eysche.’ Dit trecken 22en̄ dit cyscen en canic niet wel bewisen groven, onbevoel- 23liken menschen; maer het es een inwendich herte noeden en̄ 24eyschen te sire hogher enicheit. Dit inwendich noeden es 25ghenoechelijc der minnender herten, boven alle dinc die si 26ye ghevoelde. Want hier af onspringhet ene nuwe wise ende 27ene hoghere oefeninghe.

28Hier ontpluuct hem dat herte in vrouden en̄ in begheer- 29ten, en̄ alle die aderen gapen, en̄ alle die crachte der sielen

(1) Cumque hunc in modum cordi Deum amanti nullus neque gustus neque consolatio vel dominari, vel officere potest, quippe quod dona omnia pertransire statuit, ut possit suo potiri dilecto.

[p. 79]

1sijn berect en̄ begheren dat te volbringhene dat wert ghe- 2eyscht van Gode en̄ van sire enicheit⁽¹⁾. Dit noeden es een 3inschinen Cristi der ewigher sonnen, ende maect soe grote 4ghenoechte en̄ vroude inder herten, en̄ doet dat herte soe wide 5ontpluken dat ment niet wel en can gheluken⁽²⁾. Hier af wert 6die mensce van binnen int herte ghewont, en̄ ghevoelt quetsure 7van minnen. Ghewont te sine van minnen, dat is dat soetste 8ghevoelen en̄ die zwaerste pine die men draghen mach. Ghe- 9wont te sine van minnen, dat es een seker teken datmen 10ghenesen sal. Die gheestelike wonde die maect wel en̄ wee 11in enen tide⁽³⁾. Christus, die ghewarighe sonne, die bliet en̄ 12scijnt weder in dat ghewonde opene herte en̄ eyscht echter 13enicheit⁽⁴⁾. Dit vernuwet die wonde ende alle die quetsuren.

(1) Sur. quod à Deo et illius unitate exigitur.

(2) Sur. ut aegrè claudi possit.

(3) Sur. Hoc vulnus spiritale uno eodemque tempore gaudium simul et dolorem ingerit.

(4) Sur. denuò unitatem vel unionem exigit.