Werken. Deel 6. Die chierheit der gheestelijker brulocht. Vanden blinckenden steen. Dat boec der hoechster waerheit

Regelnummers proza verbergen

Van tween exemplen die leren hoemen ghehindert wert in deser derder wisen. C. XXV.

7Nu willic u toenen hindernisse en̄ scade der menschen 8die in woede wandelen. In desen tide, alsoe ghi ghehoirt 9hebt, loept die sonne inden Libaert, en̄ es die onghesontste 10tijt van al den jare, al is hi orberlic⁽³⁾; want hier beghinnen 11die hontdaghe die mit hem bringhen menighe plaghe. Dan 12wert, selc stont, die tijt soe onghenatuert ende soe heet 13dat, in selken lande, verdorren en̄ verdroghen crude ende 14boeme, ende in selken wateren, versmachten en̄ sterven 15sommighe vissche, en̄ op ertrike quelen ofte sterven som- 16mighe menschen. En̄ des en es niet allene sake die sonne; 17want soe waert in allen landen ghemeene, en̄ in allen wateren 18en̄ in allen menschen. Mer des es, selke wile, sake onaer- 19dicheit en̄ onghetempertheit der materien daer die sonne 20in werket. Alsoe ghelikerwijs, alse de mensche comt in 21desen ongheduerighen wesene, so valt hi rechte inde hont- 22daghe, en̄ die scijn godliker rayen berret soe sere en̄ soe 23hete van boven, en̄ die minnende ghewonde herte wert soe 24ontfunct van binnen, alse de hitte der affectien en̄ onghe-

(3) Sur. licèt frugiferum sit.

[p. 85]

1duer der begheerten alsoe sere onfunct wert, dat de mensce 2valt in ongheduere en̄ ongepaytheden, rechte alse ene vrouwe 3die in arbeide es van kynde en̄ niet ghenesen en can. Wilt 4dan de mensce scouwen sonder onderlaet in sine eyghene 5ghewonde herte, en̄ inden ghenen dien hi mint, soe mecret 6dat wee altoes. Soe langhe meeret die quale, dat de mensche 7ane der lijfliker naturen verdorret ende verdroghet, rechte 8alse die boem in heten lande, en̄ hi stervet in woede van 9minnen, en̄ vaert sonder vaghevier te hemelrike. Al stervet 10hi wel die van minnen stervet, nochtan⁽¹⁾, alsoe langhe alse 11die boem goede vrucht draghen mach, soe en sal menne niet 12afhouwen en̄ verderven. Bi wilen soe vloyt God met groter 13soeticheit in die woedighe herte; soe zwemmet dat herte in 14welden, ghelijc den vissche inden watere, ende die ynnichste 15gront des herten berret in woede en̄ in caritaten uut weldi- 16ghen zwemmene inden gaven Gods, en̄ ute weldigher onghe- 17duerigher hitten der minnender herten. En̄ hier in langhe te 18blivene, verdervet die lijflike nature. Alle woedighe men- 19schen moeten in dien wesen quelen; maer si en sterven niet 20alle, connen si hem wel regeren⁽²⁾.

(1) Deze conjonctie staet enkelyk in L en M., maer behoort tot den zin.

(2) Sur. Denique quotquot ita impatienter amant, et sic amore aestuant, omnes quidem in hoc statu languescunt, sed non omnes moriuntur, si tantùm benè se gerere nôrunt.