Nieuw Lied-boeck genaemt den Maegdekrans Gevlochten ter eere ende tot vermaeck

Voor de fray jonghmans die minnen,

Om gratie by hun lief te winnen.

Minnaers van desen tijdt die naer uw' Liefste tracht,

Om haer tot uwen wil te krygen naer begeiren,
Zyt nimmer al te mildt om uw' geldt te verteiren

Met haer, noch niet te vreck, van deês twee dingen wacht,

Want zyt gy al te mildt, dit greyt de vryster niet,

En zyt gy al te vreck, s' en zal u oock niet willen,
Daerom let op dit stuck, want s' hebben viese grillen,

Maer houdt de middel-maet, soo schouwt gy veel verdriet,

Soo zult gy met'er daedt hun wel te sinnen staen,

Want is sy somtydts ryck, en gy vry wat te milde,
Den helft en loogh het niet oft sy u niet en wilde.

En syt gy al te vreck, 't is oock met u gedaen.

De middel-maet is goedt naer jonge Meyskens sin,

Volght hier in mynen raedt, g' en zult het niet beklaegen,
Maer sy dit siende, zal aen u haer Trouw' op-draegen,

Met goed' genegentheydt en uyt een puere min.