Verscheyden litanien tot ghebruyck des catholijcken leghers

[p. 2]

Per signum crucis de inimicis nostris libera nos Deus noster.

[p. 3]

Tot den Leser.

Tenghemerckt datter vele diuersche Natien van wenschen int Legher verkeeren, ten opsiene van welcke eerstmaal diuersche Litanien wtghegeuen zijn, soo ben ick versocht gheweest oock tot behoef der Nederlanders, emmers die andere talen onbekent zijn, yet zulcks te drucken, ende wt te laten gaen, daer sy haer mede souden oorboorlijck ende salichlijck becommeren, ende in soo meenighe beroerte, onghesteltheyt, vreese, ende perijckelen, als den crijgh by brengt, oock somtijdts nae der ziele vermaecken, ende innewaerts keeren. T'welck ontwijfelijck allen menschen Christenen principalijck van noode is, om somwijls in sy zeluen te gaen, ende aendachtich te zijn, dat hy Christen is, ende weer hy soldaet is oft niet, nochtans toe sien moet, soo te leuen, dat hy door de tijdtlijcke doodt niet inde eeuwige doodt en come: maer salich werde, daer toe hy van Godt gheschapen is. Ende dit soo vele te meer, hoe hy de doodt daghelijcks zekerder voor sijn oogen siet; hem in alle plaetsen ende tijden wachtende, waer sy hem t'leuen

[p. 4]

nemen sal. Soo hebbe ick goet gevonden seker Christelijcke regelen, wylent van eenen M. Ian Auila in Spaensche gemaeckt, daer nae in Franchoysche gestelt, oock in onse Nederlantsche tale ouer te setten, ende met mijnen druck tot oorboor der seluer wt te laten gaen, met de voorghenoemde Litanien, ende sommige ander goede verweckelijcke oeffeningen van deuotie. Ende midts dat de Litanien bevalligher zijn in Latijne, dan in eenighe ghemeyne tale, soo hebben wy die oock tot meerder respect, in t'Latijne ghelaeten. Maer de tijtelen der seluer tot eenigh verstandt, ende onderscheyt hebbe ick verduydtscht, als oock de lofsangen ende andere byghevoeghde stuckskens. Die al t'samen d'een den anderen helpen sullen, om te beter smaecke inden mondt, van dier lesen sullen, te maecken: ende deur sulcks oock, hope ick te meerder gheestelijcken appetijt verwecken, om goede becomte, ende voetsel wt als te behaelen tot een beclijf in dueghden, ende zeker verwachten, van neer een dueghdelijck leuen te comen in het eeuwigh leuen. Ghy sult mijn goede meyninghe ende arbeydt in dancke nemen, ende v seluen niet min gunnen dan ick en doe.