Verscheyden litanien tot ghebruyck des catholijcken leghers
(1595)–Thomas Sailly–
AuteursrechtvrijCur mundus militat, sub vana gloria?Waerom volght ghy den crijgh,
Onder yel glorie?
Sweere! Voorspoedts ghecrijgh,
Is broossche storie.
Soo haest passeret al,
Rijckoom, en hoocheyts tas;
| |
[pagina 106]
| |
Als met cleyn ongheual,
Eerdene pot of glas.
Betraut vry vele meer,
Letteren op het ijs,
Dan s'weerels kinnekeer,
En ydel valschen prijs.
Sy is bedrieghelijck,
Onder een deughdigh schijn:
En doet een yeghelijck,
Voor trauwe, groot ghepijn.
Men mocht ghelooen eer
Dobbele leughen mondt:
Van s'weerels lof, en eer,
Ofte voorspoedigh vondt.
Men mocht oock beter coop,
Op vreught der droomen staen,
Dan op des weerels hoop
Van al haer yel begaen.
Seght waer is Salomon,
Eertijdts soo triumphant?
Oft waer is Saampson,
Soo machtigh vander handt?
En waer is Absolon,
Den schoonsten op dat pas?
Waer is blyde, als de son,
Dien lieuen Ionathas?
Waer is Caesars vertreck,
Machtigh int Keyserrijck?
Waer is den Rijcken-vreck
Etende leckerlijck?
Seght waer nu Cicero es
Met zijner sprake feest?
Oft Aristoteles,
Cloeck, en vernuftich gheest?
Soo veel machtighe mans:
| |
[pagina 107]
| |
Soo vele vorsten groot.
Soo veel landts ende sandts;
Berghen van goude root.
Soo veel Coninghen rijck;
Princen van grooter macht.
Op eenen ooghenblijck
Vallet al in de gracht.
Hoe cort en ydel feest,
Is s'weerels toogh, en rom:
Als schaduw, sonder gheest,
Is haeren hoogsten dom.
Nochtans ontrecken sy
D'eeuwighe croone, en prijs.
En leen den mensche vry,
Van s'hemels paradijs.
O mensch, der wormen aes,
O hoopken slijck, en stof,
O dau, o ydel dwaes,
Waer stelt ghy uwen lof?
Wie ist v gheuende,
Wat morghen werden sal?
Oft doodt, oft leuende:
Daerom doet wel vooral.
Des weerels sotten spoedt,
Daermen soo veel op romt,
Is door Godts woorde soet,
Een bloem des hoys ghenomt.
Ende als een drooghe loof,
Dat metten winde schampt:
Alsoo dit leuen schoof,
Waer oyt de doodt op campt.
En heeft sulcks uwe niet
Twelck ghy verliesen meught:
Maer wacht haest groot verdriet,
Van dat v nv verheught.
| |
[pagina 108]
| |
Want dat de weerelt gheeft,
Schiet sy te nemen weer.
Soo datmer minst aen heeft,
Alsmer op staet te seer
Denet dan opt eeuwigh goedt:
Soect dat met herte en daet.
Saligh is hy, en vroedt,
Die s'weerels toogh versmaet:
Saligh is hy, en wijs,
Die sijn herte op Godt stelt.
En hem met haet, oft prijs,
Des weerels niet en quelt.
|
|