|
| |
| |
| |
| |
Den voorsanck,
Ofte diergelijcken Rhijm, kan gesongen worden op de navolgende Stemmen.
IESU dulcis memoria. Ofte: Veni Creator Spiritus. Ofte: Alleluja den blijden Thoon. Ofte: Ey lieve spaert u kusjes wat. Ofte: Geluckigh is dat soete Wout. Ofte: Puer natus in Bethlehem.
DOen eens den Dageraet begon
Te bloosen van de gulde Son,
Enweer ontzegelde mijn oogh,
Den vryen geest haest opwaerts vloogh,
| |
| |
En danckbaer met het pluym-gediert,
Dat door den schoonen Hemel swiert,
Songh aen den Schepper, die van niet
Het al geschapen heeft, een Liedt,
Dat, als het hey ligh woordt belijdt,
Ootmoedigh door de wolcken snijdt.
Dat hem terstont weerom versoet,
En alle schuldt vergeven doet.
Dat tot den Vaderlijcken Throon
Doet keeren den verlooren Soon.
Met een versiersel den Poëet
Die naeckte waerheyt soo bekleet:
Hy schrijft dat Orpheus uyt de Hell'
Heeft weer gekregen door het spel
Van sijn bewegend' Instrument
Sijn Vrouw gebeten van 't Serpent,
Als sy met haer geselschap las
De Bloemkens in het groene gras.
De Bloemkens zijn maer ydelheyt
Waer mee de Wereld ons verleyt;
De Slangh een sonde, die soo doot,
En van den Hemel ons ontbloot;
Een goet berouw is dese Lier,
Die ons bevrijt van 't helsche vier.
Den soeten sanck van dit gesucht
Waerachtigh dese doot ontvlucht.
Wie sal nu singen dit nieuw Liedt,
Waer dat de Son de sondaers siet,
En trecken door een soete stem
Als eenen Orpheus die tot hem?
Het Nachtegaeltje vol van vreught
Singht hoe den Hemel is verheught,
Wanneer door Gods bermhertigheyt
Den sondaer om sijn sonden schreyt.
Die soete suchtjens beter sal
Hier singen in het tranen-dal
| |
| |
Het Tortelduyfje, dat beducht
Om sijn verlooren, gayke sucht,
Dan eensaem is, en sonder lust
Niet meer op groene tacken rust.
Mijn Sinne-beeldt dit wel beduyt,
Waer 't sit op een gebroken Luyt
Met desen sucht uyt Job geleert:
In treuren is mijn Luyt gekeert.
Met meerder reden nacht, en dagh
Wel eenen Sondaer treuren magh,
Die door de listen van 't Serpent
Is afgeweken van sijn end',
Is van den schoonen Hemel af
Gedreven tot den vuylen draf.
Den goeden Godt hem niet verlaet,
Noyt overwonnen van het quaet,
Die goetheyt hy bespeuren kan
In 't Hoogh-liedt van den Wijse-man,
Waer in den Lieven Bruydegom
Alsoo den Sondaer roept weerom:
Staet op, en haest u, mijn Vriendin,
U Saligheyt ick noch bemin,
Waer voor ick u mijn leven gaf,
Die doot was u verdiende straf,
Ick ben het goedertieren Lam,
Dat soo van u de sonde nam,
En tot het selve ben bereyt,
Soo menighmael ghy die beschreyt.
Staet op dan, soeckt u eenigheyt,
Die u niet in 't bekoren leyt,
En blijft niet op den groenen tack
Van u wellusten, en gemack.
Haest u, en vlucht in mijnen Sch oot,
Eer u verrast de tweede doot.
Mijn schoone Duyve keert tot my,
Die weer u Herp, en hert verbly.
| |
| |
O Sondaer neemt die liefde waer,
Hebt hier berouw, en niet hier naer.
| |
Tot den Leser.
BEminde Leser, dit vermaen
Van onse Tortelduyf gedaen,
Soo kort, en meerder niet beduyt
Gaet 't een oor in, en d'ander uyt.
Ick hebb' het veerder uytgespreydt,
En in dry deelen uytgeleydt;
Het eerste leyt u van het quaet;
Het tweede tot de deught u raedt;
Het lest' het beste deel u toont,
Waer mee de Liefde wort geloont.
| |
De stemme der Tortelduyve is gehoort in ons Lant. Cant. 2.
Stemme: O hooge waerde Vrouw.
EEns in een schoon Landouw
Vergult van d'eerste stralen,
Gingh ick met vreughde dwalen,
Den Heer in 't aerdtsche dal.
Mijn Luyt begon te raken,
En mijnen geest vermaken.
De schim van 't diertje kleyn.
Op 't water hingh den tack,
Waer op het quinckeleerde
| |
| |
Sijn beckjen opwaerts stack,
De stem altijt vermeerde;
My leerde, soo het scheen,
Nu sweegh' het om te leeren,
Ick hoorde noyt een snaer
Wy maeckten soo ter eeren
My docht ick wierd' om hoogh,
Mijn dorstigh herte vloogh,
Gelijck een Hert gedreven
Na de Fonteyn van 't leven,
Daer blijdtschap is altijt,
Die 't hert alleen verblijt.
Op 't hooghste was het spel,
Ick maeckte geen geruchten.
Den Nachtegael gingh vluchten,
Ick hoorde niet als suchten
Mijn blijdtschap oock verdween.
Van mijn geluck verschoven.
Niet weerdigh om te loven
De wereldt haest verlooren,
Ghy zijt tot meerder vreucht,
| |
| |
Van 't eeuwigh Rijck gebooren,
Hier toe dan uytverkooren
Als ghy sucht om u quaet,
Gelijck mijn Duyfje raet.
| |
Een ander.
Stemme: De Nachtegael.
ALs ick in het wilde Wout
En hoogh boven alle Luyten
Hoor het Nachtegaeltje fluyten,
En tuc tuc tuc tuc tuc tuc tuc tuc tuc tuck
Ick tuc tuc tuc tuc tuc tuc tuck
Tuc tuc tuc tuc tuc tuc tuc tuck,
En ga niet voort in 't quaet.
Niet en hout my 't cra cra cras
Van den Raef, die trager was.
Vol van troost, en goede raden,
Die my voorhout Godts weldaden,
| |
| |
Noch tuc tuc tuc tuc tuc tuc tuc tuc tuc tuck
En tuc tuc tuc tuc tuc tuc tuck
Tuc tuc tuc tuc tuc tuc tuc tuck
't Hout sijn beckje steyl om hoogh,
En oock derwaerts treckt mijn oogh,
Om ons sinne ten vermaken,
En met een ons hert te raken,
Het tu tu tu tu tu tu tu tu tu tuyt
Lu lu lu lu lu lu lu luyt,
Lu lu lu lu lu lu lu luyt,
Maer wanneer ick mijnen naem
Op een boom hier toe bequaem
Die altijt wil hooger drijven,
En op hooge boomen schrijven,
| |
| |
In 't wit wit wit wit wit wit wit wit wit wit
Het wit wit wit wit wit wit wit
Wit wit wit wit wit wit wit wit,
Van het hooghste van het Sol,
Om mijn dertele geruchten
Naer een dorre tackje vluchten,
Van 't eeuwig eeuwig eeuwig eeuwig eeuwig
Rol om een kort playsier,
Eeuwigh eeuwigh eeuwigh eeuwigh
Eeuwigh eeuwigh eeuwigh eeuwigh
Van Godt in 't helsche vyer.
| |
Een ander.
Stemme: Nabuyr ick sal 't u brengen.
Ofte: Touts les Soldats en France.
O Mensch' hout op van slapen,
U weckt de na na na na na na na na Nachtegael,
Alleen na Godt geschapen,
Met dese lie lie lie lie lie lie lie lie lieve tael.
| |
| |
En hoort het dier u singen:
O Sondaer tuc tuc tuc tuc tuc tuc tuc tuc tuck niet meer.
De Swaluwe neer gevlogen,
Oock u verwijt wijt wijt wijt wijt wijt wijt wijt wijt het quaet.
De Mugh' u vlieght in d'oogen,
Staet op, eer 't is is is is is is is is is te laet.
De Wachtel hoort bevelen,
De wach wach wach wach wacht,
De doot, als die wilt stelen,
Komt in de midde midde midde midde middernacht.
Hoort eens hoe de Exter schetert,
En u begeck gec gec gec gec gec gec gec geckt onwijs,
Die noch u niet en betert,
Singt met de Cys cys cys cys cys cys cys cys cys een wijs,
En in den dreck der sonden
O Sondaer weer ontbonden,
Vlieght met den Leeu leeu leeu leeu leeu leeu leeu leeu Leeuwerck op.
Die alle tijt tijt tijt tijt tijt tijt tijt tijt tijt is goet.
Gelijk de kloc kloc kloc kloc kloc kloc kloc kloc klockhen doet.
Als ghy de Son siet stralen,
En laet u hert niet dwalen
Van 't licht gelijck lijc lijc lijc lijc lijc lijc lijc lijck den Uyl.
Wilt, seyt den Heer, niet vluchten,
Ick u noch nie nie nie nie nie nie nie nie niet verschuyf;
Maer om u sonden suchten,
Gelijck de Torre torre torre torre Tortelduyf.
Weer met het Duyf ke rasch',
En van den Raef niet leeren
Het cra cra cra cra cra cra cra cra cra cra cra cra cras.
De Duyf kon nergens rusten;
| |
| |
Den Raef bleef op op op op op op op op op een aes.
En volght soo niet u lusten,
En weest niet al al al al al al al al alsoo dwaes.
Wilt dan u vleesch versaken,
Dan is de Ly ly ly ly ly ly ly ly Lyster doot.
Wanneer het flu flu flu flu flu flu flu flu fluytje gaet.
Het net haest neer getogen
Opd'aerd' het Vinc vinc vinc vinc vinc vinc vinc vinc vinckje slaet.
Soo gaet het vleesch' u vleyen,
Niet na de werre werre werre werre werelt hoort.
Van Godt om hoogh verheven,
Soekt daer dat eeuwig eeuwig eeuwig eeuwig u verblijt.
Denckt op het eeuwigh leven,
Soo langh u lijdt den tijt, u lijdt den tijt, u lijdt den tijt.
Alleen soeckt daer u gaytjen,
U vleesch' altijt bedwinght,
In 't eyndt victory tory tory tory tory singht.
| |
Een ander.
Stemme: Le Rossignol.
Den Haen
Ontweckt den Sondaer.
ALs Petrus hoort het soet vermaen
Door 't aensien van den Heer gewont
| |
| |
Den Haen u alle dagen weckt,
En u noyt dit exempel treckt.
| |
Den Rave
Verwijt het Vytstel.
DOen Paulus by Damascum quam,
Niet met den Raef riep cras cras cras,
O Sondaer oock niet langh en toeft,
En niet meer uwen Godt bedroeft.
| |
Den Hoppetop
Vertoont d'Obstinaetheyt.
DEn Hoppetop met sijnen beck
En Judas oock, die obstinaet
Met den verlooren Soon gaet af
Tot den Heer van den vuylen draf.
| |
De Tortelduyve
Beweeght tot Berouw.
DE Tortelduyf om 't gaytje sucht
Ghy krijght weerom de Saligheyt
Maria Magdaleen haest sagh
Wat by Godt eenen traen vermagh.
| |
| |
| |
Den Swaen
Brenght tot Belijdenisse.
DEn Swaen met sijnen beck treckt uyt
En hout aldus het water klaer,
Met David geern' u schult belijdt,
En ghy zijt oock van die bevrijdt.
| |
De Duyve
Leert den Koeckoeck niet volgen; maer de occasy schouwen.
DEn Koeckoeck singht het oude liedt,
Voorkomt het quaet, alst Duyfje doet,
Terstont het sijnen Sperwer vliedt,
Als't den schim maer in 't water siet.
| |
Den Nachtegael
Singht hoe dat Godt behaeght de Penitentie.
DE stemme van den Nachtegael
Hoe dat den Hemel is verheught
Dan Paulus hoorde dit musijck
Als hy was eens in 't derde Rijck.
| |
Den Leeuwerck
Verweckt tot Dancksegginge.
DEn Leeuwerck singht, en vlieght om hoogh,
Oock volgen laet, bedanckt den Heer,
| |
| |
Soo den gesuyverde Melaet
Weer tot hem niet ondanckbaer gaet.
| |
Den Pellikaen
Leert u schuylen in de zijde Christi.
NAer u berouw van sonden vry
Van uwen Heer, hier niet en vreest
Daer heen wijst u den Pellikaen,
Als sijn borst hy gaet open slaen.
| |
Den Paradijs-Vogel
Leert ons voor al soecken het Rijck der Hemelen.
UHert laet in den boven-schijn
En smaeckt aldaer het eeuwigh goet,
Soo leert den Vogel Paradijs,
Die maer soeckt in de locht de spijs.
| |
De tranen Christi.
Stemme: Que diton.
Tortelduyf leert my suchten,
En met u doet my vluchten.
Godt den Soon in Bethlehem
Van de Maget ons gebooren,
Boven alle vreughd' u stemm'
In 't beginsel heeft verkooren.
Tortelduyf Tortelduyf, &c.
| |
| |
Om te toonen dit noch meer,
Heeft u na de Wet den Heer
In den Tempel opgedragen,
Hy verhefte weer u stemm'
Met veel tranen weckten hem,
En soo 't leven heeft verworven,
Niet en achte sijn vermanen,
Achtervolghde weer u stem
Vergeselschapt van sijn tranen,
Oock hy socht sijn eenigheyt
Op den Bergh van Oliveten,
Waer hy voor ons saligheyt
Suchte tot het bloedigh sweeten,
Waer u stemme wiert gehoort
In het eynde van u leven,
Voor mijn leven soo vermoort,
Aen het Cruys om my verheven.
Wee u mensche die nu lacht,
Uytgestort, en ongebonden,
En sijn tranen niet en acht
Uytgestort in alle sonden.
| |
Anagramma.
Als eenen Arent vlieght om hoogh
Den Traen van een ootmoedigh oogh.
Saligh zijt ghy, die nu weent. Luc. 6.
|
|
Auteursrechtvrij
