|
| |
| |
| |
Goeden raedt voor den Eclips,
Ofte verstroyinge in 't Gebedt
Mijn gebedt moet tot u aensichte ghestiert worden, als eenen roocke van Wieroock. Psal. 140.
Stemme: Als vooren, pag. 19.
DE Maen, die van de Son hier wijckt,
Het menschelijck verstant gelijckt,
Dat licht oock van het eeuwigh licht
Sijn ongestadigh aengesicht
Laet neder dalen in 't gebedt,
Altijt met ydelheyt belet.
Ons hert gelijck een dertel kindt
Wanneer het sijn gebedt begint,
Terstont is weder op de straet,
En met de werelt speelen gaet;
Terstont is weder op de zee
Van dese goddelijcke ree;
Terstont is weder op het landt,
En daer het saeyt, en maeyt, en plant;
Terstontis weder in den pot,
Den vollen buyck is sijnen Godt;
Terstont is weder by sijn gelt,
En veel aendachtiger dit telt;
Terstont is weder op sijn bedt
Den meesten vyandt van 't gebedt,
En blijft soo noyt in eenen staet,
| |
| |
Haest met de Maen weer onder gaet,
Verduystert van de duyster aerdt,
Die den Eclips geduyrigh baert
In 't ongestadigh hert, wanneer
Het spreken wilt met sijnen Heer;
Hem alle stonden keert den rugh
Naer and're sorgen al te vlugh.
Wel seyt den Leeraer Augustijn
Mijn hert altijt wilt buyten zijn,
Noyt hebb' het onder mijn bedwanck,
Loopt even-stadigh sijnen ganck.
Wil ick het houden met gewelt,
Terstont het lichaem is ontstelt.
Gedwongen geest is sonder baet,
Aendachtigh hoort na goeden raedt.
| |
Den I.
O Martha Martha sorght niet meer
Als Magdalena spreeckt den Heer.
Wanneer u ziele bidden wilt,
O lichaem all' u sorgen stilt;
Roept dan u sinnen eerst by een,
En doetse soecken Godt alleen;
Den goeden Herder die beveelt
Op dat den Wolf die niet en steelt.
Den helschen geest, die niet en slaept,
Altijt met uwe sinnen gaept,
Door open deuren in geraeckt,
Hy grijpt het Schaepken onbewaeckt.
De deuren van u sinnen sluyt,
Soo raken geen gedachten uyt.
Als 't oogh is toe, dan siet den geest,
En geenen vyandt meer en vreest,
En dan het alder besten bidt
Als hy de tongh alleen besit.
| |
| |
Dan u gebedt ghy wel begint,
Als ghy zijt stom, en doof, en blint.
Blint voor het geen dat u verstoort,
Doof voor het geen, dat u bekoort,
Stom, sonder sprake met den mensch,
Naer mijnen eersten raedt, en wensch.
| |
II.
GOdt wilt sijn Bruyt oock eenigh zijn
Hy spreeckt haer aen in de Woestijn.
Hier Abraham is toegeseyt
De vrucht van onse saligheyt.
Hier Isaac de groote macht
Van sijnen Schepper overdacht.
Hier Jacob na den langen strijt
Is van den Heer gebenedijt.
Hier Moyses in sijn gebedt
Ontfongh de goddelijcke Wet,
Wierd' opgebrocht met hemels-broot.
Hier David op sijn Herpe sloegh
Als sijnen vyandt hem verjoegh.
Is opgenomen door het vier,
En sijnen geest vol vier, en vlam
Hier is de stem van 't eeuwigh woort
Joannes krachtigh aengehoort,
Den Soone Godts van hem getoont
Heeft veertigh dagen hier gewoont.
Het eenigh bidden krijght gehoor,
Hierom de bergen hy verkoor,
En in den hof dit heeft gedaen
Van sijn geselschap afgegaen.
'Terstont na sijn Verrijsenis
| |
| |
By sijn Apostels, alfoo ras
De deure toegesloten was.
Gaet in u kamer, seyt den Heer,
En daelt daer in 't verborgen neer.
Bidt soo den Vader ongestoort,
Dan u gebedt is al verhoort.
Den Tempel Godts is sulck een hert,
Waer in van Martha niet verwert
En aen haers Heeren voeten sit.
| |
III.
ALleen 't gebedt wilt zijn alleen,
Veel' and're saken gaen met een.
Ghy teenemael dan laten moet
Een ander werck, al ist oock goet,
En dit het aldereersten staeckt,
Dat uwen geest het meest vermaeckt.
Wanneer den Vader Abraham
Nu by de droeve plaetse quam,
Waer dat hy met sijn eygen handt
Moest dooden sijnen liefsten pandt,
Moest offeren sijn eenigh kindt,
Naer Godt het meest van hem bemint,
Aen sijnen dienaer eerst beval,
Dat hy beneden in het dal
Sou met den E sel blijven staen
Tot dat den Offer was gedaen.
Oock eerst u sorgen soo verlaet,
En dan gerustigh bidden gaet.
Godt den geheelen offer vraeght,
Dat onverdeylt is, hem behaeght.
Hem dan alleen u herte geeft,
Die dat alleen geschapen heeft.
| |
| |
| |
IV.
OOck niet behaeght hem desen brandt
Ontsteken van geen suyver' handt.
Eerst dan verweckt een goet berouw,
En reynight u met desen douw.
Eer ghy de lippen open doet
Stelt eerst te vreden u gemoet,
En uwen Broeder al vergeeft
Waer met hy u verbittert heeft.
Niet sonder sonde ghy dan bidt,
Als u die bitterheyt besit.
Dan u gebedt als honigh smaeckt
Wanneer den pays weer is gemaeckt.
Een seker slangh, te vooren reyn
Gaet drincken uyt de klaer fonteyn;
Eerst spout all' haer venijnen uyt,
En dan in 't water steeckt den snuyt.
Een schoon fonteyn' is oock 't gebedt,
Die niemant proeft, als onbesmet.
Spout dan eerst uyt oock u venijn,
Gelijck u raedt Sint Augustijn,
Spout uyt u gall', en ouden haet,
Die nimmermeer u bidden laet.
| |
V.
DIe vriendt is van de ledigheyt,
Is vyandt van d'aendachtigheyt.
Den schoonen tijt, die noch u schijnt,
Eer dat hy vruchteloos verdwijnt;
Den korten tijt, die noch u loopt,
En uwe beternis verhoopt;
Den lieven tijt, die ghy noch leeft,
En Godt tot saligheyt u geeft;
| |
| |
Den snellen tijt, die u verrast,
Als ghy niet beter op en past;
Den dieren tijt, van welcken al
Godt rekeningh' u vragen sal,
Niet sorgeloos en onverseylt;
Maer al sijn uren wel verdeylt,
Gelijck den Sonnen-wijser doet,
Met u gebedt, en ander goet.
Doet elck op den gestelden tijt,
Dan zijt ghy teenemael bevrijt
Van andere sorghvuldigheyt
De vrucht van ongeregeltheyt.
Soo Martha sorght, en niet belet
Haer lieve suster in 't gebedt.
| |
VI.
VAn uwe Martha soo bevrijt
Denckt dat ghy Magdalena zijt.
Ootmoedigh aen de voeten sit
Van uwen Vader, die ghy bidt,
Die uwe saligheyt bemint,
Meer als een Moeder 't eenigh kint;
Van uwen Schepper, die u siet,
En u geschapen heeft van niet;
Van uwen Rechter, die u hoort,
En oordeelt oock een ydel woort;
Van uwen Godt, voor wien beeft
Al datter op der aerden leeft.
Met Abraham dan overleght
U groot' onweerdigheyt, en seght
Voor sijnen hoogen throon gedaelt,
Die u genadigh weer onthaelt:
Ick stof, en asschen, en niet meer
Sal aen gaen spreken mijnen Heer
En slaet u oogen noyt van hem,
| |
| |
Te lichter hy verhoort u stem.
Soo langh op hem u oogen staen
En sal u hert van hem niet gaen.
| |
VII.
DIe wel begint, heeft haest gedaen.
Den goeden wegh is haest gegaen.
Veel aengenamer ist geluyt
Van een seer wel gestelde Luyt.
Den Advocaet niet onbereyt
Heeft haest, en wel voor u gepleyt:
Oock lichter u proces ghy wint,
Als u gebedt alsoo begint.
| |
Stemme: Komt tot my Heyligh Geest.
In 't herte, dat u vreest
Mijn ziel, en al mijn krachten
Verdrijft uyt mijn gesicht
De nacht van al mijn sonden;
Mijn hert, en al mijn sinnen,
Vervult heel mijn verstant
Alleen met die gedachten,
| |
| |
Met uwen pays, te vreden.
| |
VIII.
ALs ghy den vyandt achterhaelt,
En merckt, dat u gedachte dwaelt.
Op dat hy u niet meer verstoort,
En voorder tot het quaet bekoort,
En toont hem u gedachten niet,
Die den Alsienden maer en siet.
En doet uytwendigh geen gewelt;
Maer stil weer op den wegh u stelt
Waer van soo haest u had verleyt
Den vyandt van u saligheyt.
Dit is den alderbesten raet,
Waer mee ghy seker hem verslaet.
| |
IX.
ALs noch den krijgh niet op en hout
Hout oock niet op, op Godt betrout,
Hy wilt dat ghy verduldigh zijt
In desen moeyelijcken strijt.
Het Hemelrijck dat lijdt gewelt;
De Winders is de Kroon gestelt.
| |
X.
MET David, noyt ghy sonder vrucht
Aldus in uwen noot versucht:
O Heer laet opwaerts gaenden roock
Den welcken ick ootmoedigh stoock,
| |
| |
Op mijnen hert-altaer bereyt.
Laet geenen windt daer komen by.
Neemt de beletsels al van my.
Hoort wat Humbertus u vertelt,
En siet dit in practijck gestelt.
| |
Stemme: Geluckigh is den mensch.
Gingh' in die Kercke voort.
Met een hy docht terstont:
De Kercke-deur heb staen,
Hoe sou ick voorder gaen?
Een ander quam te vooren:
Wat doen ick goeden Heer;
Van u soo rasch' ick weer
Als dat ick val in sonden,
| |
| |
Om Godt alleen te spreken.
| |
Een ander.
Stemme: O Kersnacht.
OMensch', ô schoone creature,
Van uwen Godt na sijn figure
Voor hem geschapen recht om hoogh,
Hoe laet ghy van die schoone stralen
Soo neer met alle beesten dalen
Op 't aerdtsche slijck, en draf u oogh?
Wanneer ghy stelt u tot het bidden
De werelt stelt haer in het midden,
En u gedachten haest besit,
En soo verleyt van u gebeden
Naer ydelheyt der ydelheden,
En jaeght u schichtjens van haer wit.
Wilt ghy die beter opwaerts drijven,
En in 't gebedt volherdigh blijven,
En in de deuchden zijn volmaeckt,
En niet van hem meer afgetogen,
Sluyt eer ghy bidt, een van u oogen,
Den Schutter soo sijn wit oock raeckt.
Met hem laet and're sorgen buyten,
En wilt voor haer aenkomste sluyten
Het oogh van u begeerlijckheyt,
En houdt alleen u rechter open,
| |
| |
Alleen laet uwe liefde loopen
Naer 't wit van uwe saligheyt.
Hoe meer ghy siet den Schutter recken
En neerder sijne pese trecken
Den pijl is eerder in het wit;
Alsoo wort u gebedt verheven,
En door de wolcken opgedreven
Als ghy den Heer ootmoedigh bidt.
U soo den Vader wilt ontfangen
Door sijnen Soon aen 't Kruys gehangen,
En uytgereckt met alle smert.
Laet zijn dan tegen alle vreese
't Kruys uwen boogh, sijn Vleesch u pese;
Den pijl u Ziel, het wit sijn Hert.
Waeckt, ende bidt, op dat ghy in geen bekooringe en valt. Matth. 26.
|
|
Auteursrechtvrij