|
| |
| |
| |
| |
Ende d'woord' is Vleesch geworden, ende heeft onder ons gewoont. Joan. 1.
Stemme: Als 't begint.
EEn Kindeken is ons gebooren
En wilt u niet verstooren
Sijn Rijck en wilt niet vresen;
't Is van de werelt niet;
Hier in den Stal ghy siet.
| |
| |
Hy komt het u niet soecken
Te vreden met sijn doecken
Een kindeken is ons gebooren, &c.
Wilt uyt den slaep oprijsen,
De Herders weest gelijck,
En spoedt u met de Wijsen
O menschen arm, en rijck:
Komt al, die zijt beladen
Een kindeken is ons gebooren, &c.
Wilt om u sonden suchten,
Gelijck sijn liefde leert,
En niet met Adam vluchten
Weer tot berouw vermanen,
Een kindeken is ons gebooren, &c.
Een kindeken is ons gebooren, &c.
Om ons weer op te rechten,
Gedaelt uyt sijnen throon
Gelijck is aen sijn knechten
| |
| |
Een kindeken is ons gebooren, &c.
De leste plaets verkooren,
Heeft sijn' ootmoedigheyt,
Van Herders eerst gevonden,
In doeckjens arm gewonden,
Een kindeken is ons gebooren, &c.
Wy leefden als de beesten,
Gelijck ons was voorseyt;
Moest Godt om ons wellusten
Een kindeken is ons gebooren, &c.
In 't midden van haer twee.
Den langh gewensten vree.
Een kindeken is ons gebooren, &c.
Laet ons al danckbaer wesen
Is hier gedaelt soo neer,
| |
| |
En dancken oock de Moeder
Een kindeken is ons gebooren, &c.
| |
Een ander.
Stemme: O Saligh heyligh Bethlehem.
Den Mensche.
O Grooten Heer waerom soo kleyn
Is eenen Stal van u verkooren
Siet ghy van eene Maget reyn
In alle noot soo bloot gebooren.
| |
Christus.
O Mensch' ick uyt mijn eeuwigh Rijck
Ben op der aerden neer geresen,
Om dat ghy wilde Godt gelijck
Met Adam, en met Eva wesen.
| |
Den Mensche.
O Eeuwigh V Voort waer is u stem?
Die eertijts Israël dee beven.
VVaerom een kindt in Bethlehem
Sijt ghy van boven ons gegeven?
| |
Christus.
O M dat ghy wilde goet, en quaet,
O mensch' hoveerdigh, door het eten
Van eenen appel tegen raedt
Van uwen Heer, en Schepper weten.
| |
| |
| |
Den Mensche.
OMeester van de werelt al
Moet ghy een plaets voor u gaen soecken?
En vindt ghy niet als eenen stal,
Eylaes! een weynigh' arme doecken?
| |
Christus.
OMensch' een vellen- kleet bereyt
Was u van Godt om uwe sonden.
Daerom oock mijn onnooselheyt
In arme doeckjens is gewonden.
| |
Den Mensche.
WAerom, ô Iesu Davids Soon
Gebooren Israëls behoeder
Kiest ghy de krib voor uwen throon,
In 't hoy geleyt van uwe Moeder?
| |
Christus.
IN dese noot,en ongemack,
O mensch', om uwe quade lusten,
Hier onder dit ellendigh dack,
Om u te lossen, moet ick rusten.
| |
Den Mensche.
DIe van den hemel zijt ge-eert,
En wort gedient van all' u geesten,
Hoe is u hoogheyt soo verneert,
Geleyt ootmoedigh by de beesten.
| |
Christus.
OM uwe schult, ô Adams kindt
Ghy by de beesten zijt geleken.
| |
| |
De beesten, daer ghy my by vindt,
Sijn u gegeven voor een teken.
| |
Den Mensche.
O Langh verwacht van Israël,
En niet, eylaes, van haer ontfangen,
Hoe sien ick hier, Emmanuël,
Alreets de tranen op u wangen?
| |
Christus.
OM u, ô Sondaer,ick soo schrey.
U sonden my alsoo bedroeven.
Ick u noch tot berouw verbey,
O mensch' en wilt niet meer vertoeven.
| |
Een ander.
Stemme: Geluckigh is dat soete Wout.
GEluckigh is den armen stal
Die open is voor onsen Al.
Geluckigh is de kribbe soet
Nu Arcke van het eeuwigh goet.
Geluckigh is de schoone Maecht,
MARIA, die den hemeldraecht.
Geluckigh hert, dat hem ontfanght,
En na sijn liefd' alleen verlanght.
O grooten Godt hoe zijt ghy soo
Hier neergeleyt op hoy en stroo?
Geen plaets voor u, Emmanuël?
O Bethlehem ghy soo veracht
De vrucht van u soo langh verwacht?
't Is uwen Vorst soo langh voorseyt
| |
| |
Hier by de beesten neergeleyt.
Het is den waren Davids Soon,
Den erfgenaem van uwen throon.
De Moeder van den selve stam
In arme doeckjens wint het Lam.
Den Leeuw van Juda soo versoet
Hier all' ons banden heel ontdoet,
En laet hier binden mee sijn handt
Die ons kan werpen in den brandt.
Den alderkoutsten Noorden-windt
Verkout het alderteerste kindt.
Het schreyt, van onse liefde naeckt,
En naer een weder-liefde snaeckt.
O ziel' en sult ghy niet weerom
Den Bruydegom van u natuer,
Den Schepper nu een Creatuer.
Omhelst het lieve kindt, ô mensch,
Na sijnen alderhooghsten wensch.
En door een goet berouw weer sust
Den grooten Godt, den hooghsten Heer,
Om u geworden hier soo teer.
En suyver hert, een stil gemoet
Het soete kindt wel slapen doet.
| |
Een ander.
Stemme: Ontbint ons desen bandt.
Alleen bemindt het Kindt,
Dat ons een Maget baerde.
Begeert niet op der aerde
Waer door u ziel verlooren gaet,
| |
| |
Waer door u ziel verlooren gaet,
VVaer door u ziel verlooren gaet.
Soeckt eerst het Hemel- rijck,
En weest het kindt gelijck,
De leste plaets verkooren,
Heeft hier om ons' hoveerdigheyt, &c.
Als hoogen staet, en pracht,
Moet in Palleysen woonen;
Kiest boven alle throonen
Den Schepper van de werelt al, &c.
Een kribb' is sijnen throon,
Verwacht de doorne-kroon.
Hier moet een kroon van goudt,
Daer haren Godt niet van en houdt, &c.
De Scepters acht hy niet,
Verwacht daer voor een riet,
Die soo de menschen eeren
Is maer een riet vol ydelheyt, &c.
Voor hem, die 't al bekleet
Ons met de Herders soecken
Doen onsen alderliefsten schat, &c.
De werelts eer, en staet,
Met al haer pronck-gewaet
| |
| |
Oock wilde niet ontfangen
In Bethlehem den armen Heer, &c.
Hy light hier in het stroo,
Die moet al fachter rusten,
En in het quaet versteent
Naervolgen haer wellusten
Waerom den goeden Jesus weent, &c.
En wilt niet meer bedroeven
Valt met sijn Herders hem te voet, &c.
Waerom in 't aerdtsche dal
Door Adam doodelijck gewondt, &c.
| |
Een ander.
Stemme: O quam amabilis es Jesu, ô quam suavis nasceris.
OSoeten Iesu, lieven broeder,
O grooten Vorst van Israel,
O soeten douw gekomen wel,
O grooten Gedeons behoeder,
Dat ghy in de kribbe vindt.
| |
| |
Komt uyt den Oosten uytverkoren,
O Wijsen volght u Sterre naer;
Belijdt hem Koninck openbaer,
Laet klincken in Herodes ooren,
En over al die blijde maer:
Voor de Joden met u gout.
Belijdt oock sonder vrees
Het Woordt geworden vlees.
Ghy zijt de minste niet der Steden
In 't landt van Juda, Bethlehem.
Ghy siet in u geboren hem,
Die boven al wort aengebeden
In 't hemelsche Jerusalem,
Dat hier singht den hoogen lof,
Die Godt alleen onthaelt.
O boven Tempels al verheven,
U kribbeken is den Altaer,
Waer voor de Seraphijnsche schaer,
En alle goede geesten beven.
O soetste Feest van 't heele jaer!
Rust den Heer na sijnen sin,
| |
| |
U ooghjens schijnen als robijnen,
Verlichten onsen droeven nacht.
Maria, die hier houdt de wacht,
En Joseph sijn u Cherubijnen,
Die loven hier u groote macht,
| |
Een ander.
Stemme: Dicite vos Pastores.
ONs is een Kindt gebooren,
Door het licht, dat eeuwigh straelt,
Van den hemel neergedaelt
Laet oock een traentjen hangen
| |
| |
Siet uwen Godt hier beven
In de menscheyt om u kouw.
Haest u met een oprecht berouw
En van de sonde vluchten,
Het lieve Kindt, u handen
Aen sijn liefde, dat niet meer
Wilt met hem oock rusten,
En denckt dat u wellusten
| |
Dit is 't Broot, dat van den Hemel afgekomen is. Joan. 6.
Stemme: Nous venons de Compostelle.
NOyt en quam hier sulcken regen,
Als het Manna, dat verkregen
Als het Manna, dat verkregen
| |
| |
Had het volck van Israël,
Over ons met volder segen
Uyt sijn alderhooghste zalen,
Daer die schoone lichten stralen
Daer die schoone lichten stralen,
En al danckbaer kroonen hem,
Om sijn Schaepje weer t'onthalen
Is gekomen van daer boven,
Daer hem al sijn Geesten loven
Daer hem al sijn Geesten loven,
En, eylaes! die grooten Al
Van de sijnen is verschoven,
Eer de Son in 't Oosten straelde,
In de wildernisse daelde,
't Manna vol van soetigheyt.
Een verlaten Stal onthaelde
Om sijn goetheyt ons te toonen,
Hy verliet sijn hooge throonen
Hy verliet sijn hooge throonen
En sijn eeuwigh Coninckrijck,
En by ons ootmoedigh woonen
Quam geworden ons gelijck.
Eenen douw viel eerst op d'aerde,
Die het Manna wel bewaerde
Die het Manna wel bewaerde;
Maer het eeuwigh ons bereyt,
Van de Maget, die dit baerde
Wierd' in doeckjens neergeleyt.
't Manna wiert geraept in vaten
Voor de noot, van eender maten
Voor de noot van eender maten,
| |
| |
In de Schriften ons verhaelt;
Maer het ons van al verlaten
In een kribb' is neergedaelt.
Komt dan hier verdoolde Schapen
Naer het beeldt van Godt geschapen,
Naer het beeldt van Godt geschapen,
Tot sijn lieve kribbe gaet,
En wilt daer het Manna rapen,
Dat u hert alleen versaet.
Siet het Kindt naer u verlangen,
Wilt het in u hert ontfangen,
Wilt het in u hert ontfangen,
Laet den aldersoetsten douw
Van de traentjens op sijn wangen
Oock doen vloeyen u berouw.
Oock voor het Kindeken bereyt
De doeckjens van u suyverheyt,
En windels van oot moedigheyt.
Laet JESUS, en MARIA zijn
Aluwen troost in smert, en pijn.
Alsoo gewapent niet en vreest
De schichten van den helschen geest.
Sijn traentjens wassen u;
|
|
Auteursrechtvrij
