Voor- tegen- en inlooper; en Neetekam

[p. *2r]

Bericht.

OP dat niemant zoude denken, dat deze vier Schimpdichten door verscheide Persoonen zyn gemaekt en in 't licht gegeven; dient dit tot onderrigting, dat het selve door niemant dan door my geschiet is, hebbe tot dien einde het Zinspreuk Plaetje van ons beroemt Kunstgenootschap daer voor gestelt.

C.S.

[p. 3]

Voorlooper. Aen den Haegschen Pasquyn, Spothouder; Schryver van de Medulla Horatiana.

GY treed dan mede in 't Dichters gild,

ô Prael der⁽¹⁾ Moffen! Prul Poëeten!
Die 't scherssen nimmer zult vergeeten,

Ten zy Apol uw rotzak vilt;

Spothouder⁽²⁾ dien de Waengeleerdheit
Maekt opgeblaezen, vol verkeertheit!

(1) Der Moffen, Mopsen, Barbaren, Samaritaenen of Hottentotten; gelyk het veele nog geheugd, dat zy hem, voor 10 a 12. Jaeren, alzoomin verstonden als of hy een dier Taelen sprak, trouwens by erkent ook dat wy zyner Taele onmagtig zyn.

(2) Spothouder, een dwaeze Annagramma, beeter hadt hy zyn eigenschap gevonden in J. van Broekhuizen, op pag. ***** 8.

[p. 4]

 

Treed gy den hoogen⁽³⁾ Alph' ook op

 

En pluikt meê bloemen die wy kennen?

 

Waer zult ge in 't einde u toe gewennen!

 

Ai geef uw⁽⁴⁾ kunst maer vry den schop,

 

En moei u noit met Neêrlandts zaeken;

 

U raekt het⁽⁵⁾ niet hoe of wy 't maeken.

 

 

 

Zoo Godt den vryen staet begeeft,

 

En 't volk kastyd met geesselslaegen!

 

Met hongersnood! en Oorloghsplaegen!

 

Een' ziel die geenen godtsdienst heeft

 

Durft alles (stout in haer bedryven)

 

Natuur en 't los geval toeschryven!

(3) Een Gebergte dat zeer hoog is, en hierom ook trots op zyn vermogen. Zie de verresene Hollandtsche Socrates, N^o. 1. tot 4. ook N^o. 5. de laetste regel, alwaer ik het kunstwoord aengeprikeld vind. Waer onder ik tegelyk, met de hand geschreeven, leeze: Aengeprikeld! ô A. F. en L. V. A. wat binje lui wys! dat is mooi, mooi, fraei! kurieus!

(4) Namentlyk quaed Latyn: want onzen doorgeleerden Mof schryft pag. 3. reg. 5. ludot voor ludo en op pag. 4. vs. 4. reg. 2. Persicos. odi, puer, apparatus daer Horatius (Waer uit by zyne lappen by een gehaeld heeft) wel duidelyk zecht: Persicos odi, puer adparatus; zulx hy waarheit spreekt wanneer hy melt dat zyn kunstdicht doormengt is met Samaritaensch en Hottentotsch; terwyl geen Man van Letteren zulk quaet Latyn verstaat.

(5) Te weeten: gy hebt niets bytezetten, keer weder na Westphaelen van waer gy quaemt, ir solt darh iner ghrotser Herrn zin.

[p. 5]

 

Maer loos vernist zy, met een schyn

 

Van vuil blanket, haer diepe plekken,

 

Om voor het Menschdom zich te dekken;

 

Op dat zy veil voor 't Recht moog zyn.

 

Nochtans zal haer godts wraek verteeren,

 

Als 't Ach en Wee de waerheit eeren.

 

 

 

Laet dan de Fay en Eybe in vreê,

 

Waenwyzen Zot, wiens⁽⁶⁾ naem wykennen,

 

En leer tot beeternis u wennen

 

Met al uw kunstgenooten meê.

 

Een eerlyk Man zal niemant schenden

 

Dit past alleen u en uw⁽⁷⁾ benden.

 

 

 

Wat moeit ge u met⁽⁸⁾ Leonidas?

 

Wat deel hebt gy met Heer van Haeren?

 

Gy moogt uw quaet Latyn vry spaeren,

 

Uw dwaesheit toont zich recht van pas!

(6) Uit uw eige mond.

(7) Want (zècht H. K. Poot pag. 410. D. 1.)

Hier kerft men met de hekelpen,

't Vervloekste moorttuig dat ik ken.

Een pen is scherper dan een degen;

en op pag. 415.

Gy, jonge dichters, gy meugt schroomen.

Ai duikt en blyft uit dootsgevaer

Of denkt voor 't minst met weinig hair

En twee drie tanden thuis te komen.

Een dichter die niet schermen kan

Is thans een ongelukkig man.

De krygers zullen u bespringen

Als wolven in het wilde bosch.

(8) Een uitmuntend Vers getrokken uit Herod: Lib: vii. door W. van Haeren, dat thans veel geruchts verwekt en uitleggers heeft.

[p. 6]

 

Gy schreeuwt als dol van Hottentotten,

 

o Zot! dien wy met recht⁽⁹⁾ bespotten.

 

 

 

Of strekt dit EYBE ook tot een schimp,

 

Als gy, met zoo min kunst als gratie,

 

Ten einde steld, van uw collatie,

 

Het⁽¹⁰⁾ urinael, met zoo veel glimp?

 

Wist gy, o Mof! uw stam te noemen,

 

Hoe woud ge uw eige lof dan roemen?

 

 

 

Wilt gy eens weeten wien gy zyt?

 

Een Poep! gekoomen uit Westphaelen!

 

Een Eedelman; maer van den kaelen!

 

Een Zot, waenwys, vol onbescheit!

 

Schoenpoetzer, Mosterthaelder, Queeker

 

Van vuile ontucht en Eedtverbreeker.

 

 

 

Wat roert u het Roomsche⁽¹¹⁾ Ambeeld toch?

(9) Om dat (zecht hy) de Hottentotten der Samaritaense tale onmagtig zyn, schryft by Hottentotsch, een schoon excus voorwaer! terwyl de bloedbeuling immers niet anders kan schryven als by spreekt.

(10) Accordat cum suo urinali, zecht deze Voorvegter, om dat de Vader van onzen Eybe der Medicynen Doctor was! een schoone berisping!

(11) Ambeeld, een Samaritaens of Hottentosch kunstwoord, beteekenende zoo veel omtrent als Stambeeld, mogelyk zal 'er onzen Nar het Stamboek door verstaen, waer in Advocaet Glasius tegenswoordig de handteekening der Geleerden verzaemeld; andere, maer met min waerschynlykheit, verstaen 'er de Roomsche Standbeelden door, en dan zou dit woord, met al de voorgaende en volgende, op zeeker Speelman, daer genoemt, zien.

[p. 7]

 

Schryf van het⁽¹²⁾ Fransche, wilt gy schryven,

 

En meld ons haer en uw bedryven;

 

Dan kent men d'aert van 't vuil bedrog;

 

Dan kunt gy Venus Priesters stichten

 

Door uw befaemde Schimpgedichten.

Wilje meer, zoo kom! kom!

In Roome gedrukt,

By BARTHOLOMEUS ORTELS,

In 't beschaefde Ambeeld.

MDCCXLII.

(12) Een klein Marmotje woonende niet ver van Geldtkas.