Narrenwijsheid en ander onkruid

[p. 67]

Nachtschade

die blonde Bestie

We zijn in Transvaal
mijn vrouw en ik en het kindje
we zijn in een kleine smalle kamer
het is een vreemde kamer, kaal en schemerig
geen ramen, geen deuren, alleen één wand wijdopen
het is eigenlijk meer een portiek
het is of ze stilaan smaller wordt
iets dringt ons naar het open gat
vóór het open gat is een klein bordesje, een treetje nog
en dan de wijde vlakte in de zon
daarbuiten graast een troepje kaffers
vale wezens in het vale gras
het lijkt wel of ze een vacht hebben
een rosblonde apenvacht
het zijn eigenlijk geen mensen meer, zegt Willy naast me
ze komen nader, het is nu goed te zien
het zijn dieren
ze hebben ons nog niet opgemerkt
er is geen gevaar
hoe willekeurig kan het toeval tuimelen
ze naderen nu wel
een grote bok komt voor het bordesje
de kamer is nu zeer smal geworden, we moeten in het

deurgat staan

hij loenst naar ons, af en toe
doet of hij ons niet ziet
zijn koude, domme ogen
Willy's hand is op mijn arm
lelijke domme ogen heeft hij
hij waagt het, iets langer op te zien
ik heb alleen mijn buksje, waar je kleine balletjes ge-

kauwd papier mee schiet

[p. 68]

 

ze rollen leuterig langs zijn grove vacht

 

de bespottelijke deegballetjes

 

de stommeling merkt het niet eens

 

ik zal ze hem in de ogen moeten schieten

 

hij vindt het niet lekker, weer ziet hij op

 

langer nu

 

in zijn ogen is een rossig weerlichten nu, heel ver

 

er komt een vreemde vastheid in zijn lelijke ogen

 

zijn wrede ogen

 

we zijn nu oog in oog

 

weten aan weten

 

borst aan borst

 

hij wordt onnoemlijk groot, de schoft, o god nu moet het

 

met de kolf

 

een blind verzinken, weg in witte stormen pijn

 

 

 

ik beuk op iets, dat onder me ligt

 

iets donkers dat kraakt

 

op de nek van iets donkers dat versuft is, maar het leeft

 

ik beuk maar, ik braak van weerzin maar het moet

 

ik moet zeker zijn

 

het moèt dood, ik mag niet ophouden

 

eenvoudig nek afkraken, zegt een zakelijke stem naast me

 

dan is er een bruine mist

 

van walging

 

wakker

 

37•5