dit is de weg en de wet die mij gaf aan de blonde tulp in de schoot van haar die de sleutels der sluizen bezat om ieder die zij lief had de bloemen te openen en ook uit te laten wat er in haar aan gewoon menselijk wereldleven aanwezig was en te veel want zij was groot in de liefde die zij gaf en in wat zij nam zij nam veel in van mij omdat ik veel had weg te doen zo wordt de een de andere een stilkerkhof vol vreugde ruisen om de doden die het betere deel kozen en aan onze vingers ontkwamen en waar geen menselijke tong zo de lach kon verlenen als zij die daar lag blond in haar lichaam in een vuil huis aan vuil water en meer van de genade wist en wat boete was die betaald moest worden dan de wijzen die met het hoofd werken zij kende de genade van het lichaam dat begiftigd is met vele ongekende talenten en haar mond sprak in mijn mond ontroerend gevogelte boven de fladderingen der tong voor de gevulde glazen in kale soms warme cafés en haar ogen hadden het hol soms van brute dieren die de wilde dans van armen en benen vol vervoering binnen de tovercirkel van het lijf nauwkeurig onfeilbaar beschreven en het woord spraken dat chinese vrouwen wel wisten hong-hong kamamesoetra
Auteursrechtelijk beschermd