Eiland der eenzamen (gevangenisgedichten 1943-1944)

[p. 18]

Terug van het verhoor

MEENT niet dat hem dit ijzeren geweld
Van grendels en van sloten heeft bedrogen,
Dat hij zich zelf om voordeel heeft belogen;
Tot schreeuwens toe, tot bijtens toe gekweld
Heeft hij, trots smaad en slagen ongeteld,
Het hoofd geen zier voor zijnen beul gebogen
En lot en leven in zijn hand gesteld.

O, spot niet met het water uit zijn oogen
Dat, broederlijk vereenigd met zijn bloed,
Hem afdroop van de kin op borst en voet;
Geslagen als eens Christus is hij weer gekomen
En zonder meer weer in zijn cel gezet.

Ik heb zijn hoofd genomen en gebet;
Zwijgend zijn borst met bloed beschreid ontsmet
En vlek na vlek den celvloer afgenomen.
Hij slaapt nu; o, 't is ver met hem gekomen;
En 't is drie uur; en langzaam krimpt de tijd;
Maar ook in slaap sterkt hem zijn zekerheid:
Dat wat hij lijdt een ander wordt ontnomen.