Kleine liederen van dood en leven

[p. 102]

Alleenspraak

Het kindschap Gods
Nog in den knop geborgen
Verwacht den morgen
Van het licht
Om zonder zorgen...
En gewicht
Te bloeien vóór uw aangezicht
En tot úw glorie -
Eeuwig Licht.

*

Gij zijt mijn levensvorm,
Gij mijn beminde
En ik de worm
Van Uw ellende...

*

Och! mocht ik vrij zijn en zéér vrij,
Om los van al en los van mij
Te zijn daar waar ik wil:
Zéér stil...

*

Nu ligt de heele wereld open
En alles in mijn kleine hand
Zoodat mijn wil en mijn verstand
Niets meer kan hopen
Dan úw Land...

[p. 103]

 

't Zal schoon zijn, Dood,

 

Wanneer ik uit den kring

 

Van ster en sterveling

 

Zal vallen in den schoot

 

Der schittering

 

Van God...

 

 

 

*

 

 

 

De groote zomer sterft;

 

Een late zon nog verft

 

Haar laatste rood

 

Over de ruige heggen -

 

Ik had nog veel te zeggen,

 

Goede Dood...

 

 

 

*

 

 

 

Als ik kom eenmaal vóór u staan

 

Van angst ontzind

 

En van uw Licht bezweken -

 

Laat dan een Engel, mij gezind,

 

In dat uur voor mij spreken:

 

Dit kind

 

Heeft àlles als een kind gedaan,

 

Blijf gij niet in gebreken

 

Maar laat hem bij U binnengaan.

[p. 104]

 

Achter mijn huid zal ik opstaan

 

Als de bazuinen blazen!

 

Dan zal de waarheid èn de waan

 

Zich evenzeer verbazen

 

Als naar de velden van den dood

 

De engelen nederwaaien

 

En in dat laatste morgenrood

 

Waarin geen hanen kraaien,

 

Bij 't helder schallen der trompet

 

De slapers zich vergaren

 

En aan den rand van 't aarden bed

 

Met scheem'rende gebaren

 

Beginnen aan hun laatst toilet

 

Van schenkels, vel en haren...

 

 

 

Dan zal ik turen overland

 

Tot alles is voltogen:

 

Hoe slapend nog en overmand

 

En naar zijn schoot gebogen

 

Een man zijn hoofd draagt in zijn hand,

 

Een kind speelt met zijn ogen; -

 

 

 

En waken zal ik in die wind,

 

In dat bevroren zwijgen,

 

Totdat één stem - 't zij man of kind -

 

Een naam, een kreet, een lied hervindt -

 

Tot alle stemmen stijgen

 

En alle leven herbegint

 

In dat oneindig Leven,

 

Dat daar met hemelen omblauwd

 

En eeuwigheid omgeven

 

Zijn Rechter èn zijn Heiland schouwt

 

Op wolken aangedreven.