Sterren en dauw

[p. 34]

De Moedermaagd

Geen liever lief en schooner schoon
Op gansch de groote aarde
Dan Gij, die - Liefdes wondre Troon -
De schoonheid eens in kleinen Zoon
Aan klaren avond baarde.

Gij droegt geen smet, Gij hadt geen fout
In heel Uw zuiver leven;
Maar zijt de Bloem, die, rijk bedauwd
Van hemelsch licht en eeuwig goud,
Steeds bloeiend zijt gebleven.

Geen zoeter zoet, geen reiner rein
Dan Gij, o! Kerk des Heeren,
Die in den kelk Uws harten fijn
Dat zuiver bloed, dien gouden wijn
Het eerst mocht consacreeren,

Die op Uw maagdelijken schoot
En sneeuwen corporale,
In luister diep en overgroot
Uit eigen tarwe 't blanke Brood
Der Engelen zaagt dalen.

Dat G' in Uw handen hoog en goud
En druppelend van gratie,
Stil boven d' aarde, arm en oud, -
Een Liefdezon - geheven houdt
In eeuwige elevatie.