Sterren en dauw

[p. 37]

Vrede als het avond wordt

Waarin aarde en hemel blonk -
Waarheen alle zielen zwermen -
Schenk mij nog een avonddronk
Uit de bron van Uw ontfermen.

Aan de nacht van elken dag,
Over haren rand gebogen
Bloeit de weerschijn van Uw lach
In de sterren van mijn oogen.

Heuvel op en heuvel neer,
Zachte heerde moe van weiden -
Keeren alle zielen weer
Naar de bron van diepst verblijden

Waar ik rust aan haren rand -
Waarheen alle zielen zwermen -
Laat de schelp van Uwe hand
In de bron van Uw ontfermen...