Sterren en dauw

[p. 123]

Nieuwe Ballade

Mijnangst: een nieuw
ziekteverschijnsel - zoo men zegt.

Moeder, daar komen de Franschen aan:
Mijn sabel en mijn geweer!
De Franschen zal ik wel nederslaan,
Maar ach, daar is erger en meer:
Ze zeggen, dat ik in de Mijn moet gaan.
Och moedertje als je eens wist...
Doen zij mij levend het doodshemd aan
Dan kruip ik zóó in de kist! -

Och moedertje, moedertje sta me bij,
Moet ik in die donkere kuil?
De zon is voor u en ook voor mij
En de Mijn is zoo diep en vuil!
Mijn bloed is zoo warm en de grond zoo kil,
O menschen, wat doe je me een pijn;
Maar als je me hàlf begraven wil,
Dan wil ik het heelemaal zijn!

‘Je wordt al een man, je wordt al maat:
Ach, droomen en zon zijn te schoon:
Straks krijg je een penning, je nummerplaat,
En Vrijdags een builtje met loon!’ -
O menschen, die over mijn lot beschikt,
Och moedertje, sta me bij
Waar 't kalf het licht aan de schuurpaal likt,
Daar is ook nog plaats voor mij! -

[p. 124]

 

‘Je vader hoest en je moeder is zwak

 

En de kleintjes vragen om brood,

 

Je krijgt een lamp, een helm en een pak

 

En die draag je wel tot je dood!’ -

 

Och menschen, menschen, wat doe je me pijn,

 

Doch hoort en verstaat me wel:

 

Ik ben nog te klein om een duivel te zijn,

 

Ik ben nog te jong voor de hel!