Voorjaar

[p. 6]

Voorjaarsbede.

Onze Vader, die daar boven
In den schoonen hemel zijt,
Dien wij nooit voldoende loven
Voor Uw stille aanwezigheid -
Schenk weer deze donk're hoven
Bloei na dorren wintertijd.

Vader, laat de lente komen,
Laat het licht weer goud en breed
Uit Uw open handen stroomen
Over 't geel- en- groen tapeet;
Laat de meerle weer vernomen,
Die zóó zoete wijzen weet.

Bron van zeven rijke kleuren -
Roep de bloemen àl ten licht,
Dat zij meê mijn hart opbeuren
Dat mijn ziel, weer opgericht,
Als een bloem vol goede geuren
Bloeie voor Uw aangezicht.

Zend ons heldre nachtegalen
Die aldoor mijn zangziek oor,
Beurt om beurt iets schoons verhalen,
Tot de maan haar bleeken gloor
In de verre zee doet dalen -
Dan breekt wéér de morgen door.

[p. 7]

 

Zet den fieren boom te pronken

 

Met een zwier van blank gebloemt',

 

Waarin geur-en-zonne-dronken

 

Zwerm aan zwerm van bijen zoemt,

 

Dat - de dag in zang verzonken -

 

Nog de nacht zijn blankheid roemt!

 

 

 

Roep den leeuw'rik uit het koren,

 

- Zoo dit hart ten schaduw uit -

 

Dat hij land-en-zee-verloren

 

Hollands vlakken tuin beluidt.

 

Want de vreugde wordt herboren

 

En de lente wordt weer Bruid.

 

 

 

Geef mij schoonheid allerwegen

 

Uit Uw overvollen schoot;

 

In den gouden middag-regen,

 

In het kwijnend avond-rood.

 

Geef mij schoonheid als Uw zegen,

 

Vader, als mijn daag'lijksch brood!