|
| |
| |
| |
Navolging van de Latijnsche cantate.
Me miserum miseriarum &c.
Lied.
Rampzaal'ge ziel, in holle golven
Van zonde en straffen neêrgestort;
Hoe ligt gij in een poet bedolven,
Die door geen licht bescheenen wordt?
Ik zie in deze doodsche schimmen,
In al dit zieldoorgrievend kwaad,
Mijn Zon niet rijzen uit de kimmen,
Geen aanblik van den dageraad.
| |
Spraakzang.
Wat buigtge u neêr, om uwe zonden?
Mijn, ziel, bedaar, vertrouw op God!
Sla 't oog in hoop op 's Heilands wonden;
Zoo wordt het vrolijk licht uw lot.
| |
| |
| |
Lied.
'k Leef alleen door uwen dood.
Is mijn anker in den nood.
Daar Gij vaak uw hulp mij boodt.
| |
Spraakzang.
Schoon de adder, blaauw van 't gif der zonden,
't Verbrijzeld harte bijt en knaagt:
Hoe snood die 's Hemels wetten schonden,
En 's Hemels gunst versmaadden,
Zijn door het bloed van CHRISTUS uitgevaagd.
| |
Lied.
Zwaar geprangd en zwoegend harte,
CHRISTUS geeft u artzenij.
In mijn krankheên, druk en smarte,
Is mijn God mij nog nabij.
| |
| |
| |
Spraakzang.
De snoode zonde moest mijn' God
Tot felle gramschap noopen:
Maar Hij is enkle gunst voor 't kermend overschot
Van 't erfvolk, dat op zijnen Zoon,
Hun troost en hoop, hun schild, en loon,
Vertrouwelijk mag hoopen.
't Is 't waar geloof, dat God alleen verwint,
En Hem door liefde, aan zich verbindt.
| |
Lied.
JESUS bloed, kan 't zalig leven,
In Gods guest mij wedergeeven;
JESUS bloed verheft mijn luit.
All' mijn zonden wischt Hij uit.
| |
Spraakzang.
Mijn JESUS! dit verruimd en blij gemoed,
Zal, door uw' liefdegloed,
| |
| |
Met dank vervuld, naar 't outer treên.
Wijkt, wijkt nu ver all' 's waerelds ijdelheên:
Ik zal door zijne kracht het weeldrig vleesch verwinnen.
In 't spoor der waare godvrucht gaan.
En vlieden alle zondenpaân,
'k Zal U alleen, mijn Heiland, hartlijk minnen.
| |
Reizang.
JESUS zij het wit van 't leven;
Onze zinspreuk, JESUS zin;
JESUS wil het einde eens geeven;
JESUS zij het wit van 't leven.
Zie J. W Marpurg. Anleitung zur Singcomposition c. 7. §. 17. p. 151.
|
|
Auteursrechtvrij