Verzamelde gedichten. Deel 1

[p. 29]

IV

[p. 30]

[Afzondering heeft - hooggaand getij -]

AFZONDERING heeft - hooggaand getij -
Geheel 't gehaat bestaan gebluscht
En liet geen land dan onze kust,
Geen leven dan de zee en wij.

De zonneboot gaat overstag,
De wolken voeren 't donker in.
Wordt deze stond oneindig dag?
En onze bond het aardsch gezag?
Neen, reeds raakt 't eind los van 't begin,

En een verborgen donder doelt
Op de afgunstgen, in den geest
Deelnemend aan ons eenzaam feest.
Ach, had hun meegaan niet geduld!
'k Zie weer hun zwerm, die aankrioelt,
'k Voel hoe hun kabbling om ons spoelt.

Maar 'k haat hun schare in jou het meest.