Verzamelde gedichten. Deel 1

[p. 56]

Het Tempeleiland Philae

Het ligt stroomopwaarts
(Hoevele golven zijn voorbijgegaan
In iedren dag en hoevele van deze vergaan?)
Achter hoog riet, ver van het voortbestaan,
Bijna onaardsch.

Wel haast alle zuilen zijn gebroken;
Er staan nog twee over,
Ver van elkaar.
Het heiligdom ligt open
En lijdt gevaar
Verstikt te worden onder aanwoekrend loover.

De haven waar de aankomende geloovigen
Hun barken meerden
Verzandde. En zij allen verteerden
In de grafheuvelen die tegenoverliggen.

Verloren gingen de tooverspreuken,
Verwaaid de offerreuken,
En 't rituaal vergeten...

Zooals een ringrifeiland in zijn binnenmeer
Wat leven van voorwereldlijke zee,
Hield het Verleden.