Verzamelde gedichten. Deel 1

[p. 263]

[In steeds verlatener verdwaling]

IN steeds verlatener verdwaling
Vond ik een wereld van nog niet gekende
Ellende voor mij, steeds hooghartiger balling,
Hier vagebond, door geen sterveling erkende.

Waarom maak ik mij, worstlend door verwarring,
Niet met een plotsen zwaardhouw vrij,
In plaats van mij te schikken in verstarring
En langzaam stof te worden zooals zij?

Waarom berust ik in een moedelooze
En al verstokter onverschilligheid?
Het lot vergeten, dat ik had gekozen,
En laten varen in onwilligheid,

Tot een geluk dat, groot, nog vol verwachting
Van grooter, zaliger verrukking was.
Vanwaar kwam de verlammende verachting,
Die mij deed dalen tot dit onedel ras?