Verzamelde gedichten. Deel 1

[p. 266]

[Het leven is mij tot een last geworden]

HET leven is mij tot een last geworden
Dien ik, daar geen heil meer zal komen, haat;
En 't is alleen dat ik het klagen laat
Om niet gehoord te worden door de horde.

Waarom zijn wij, alleen voor vreugd geboren,
Alleen bekwaam daarvan den lof te zingen,
Gedoemd tot dolen en te gaan verloren
In onze kracht te boven gaande worstelingen?

Van klaagzangen bezwijkend zwanger zal
Ik ze niet uiten, zwijgend verder gaan;
Niemand zal mij zien wanklen voor het dal
Waarin ik sterf, door niemand bijgestaan.