Mengel-digten

[p. 58]

Op 't getroffen verdrag tussen my en den heer Wouter Simmer,
om alle agt weken een digt aan malkander te senden, op de boete van de koffy, die ik verbeurt had.

WEl Cloris 't is te lang geborgt

Van my, die sonder eens besorgt

Te syn, soo blyf belast met schulden:

Wel 'k leek voorwaar een grooten baas,

Doe wy te saam tot Philidaas

Op melk en brokken deftig smulden.

Daar had ik 't self u voorgestelt,

Van 't geen gy in u reek'ning melt,

Die ik maar had te likwideeren:

't Is als de groote Lords gedaan,

Die altyt syn Captein voor aan,

En dan op 't laatst nog bankroeteeren.

[p. 59]

 

'k Hoop egter uit myn lange schult

 

Na 't tergen van uw taai gedult

 

My nog ten laatsten uit te redden:

 

En dat maar tegen vyf percent,

 

Soo 't hooger liep, wel 'k souw in 't ent

 

Myn kaale pluimen heel verwedden.

 

 

 

Soo weet dan Cloris dit Accoort

 

Was al getroffen eer uw Woort

 

My schrift'lik was ter handt gesonden;

 

Gy hadt myn voorslag toegestaan;

 

Dies moest ik 't eerst dan aan de baan;

 

Nu syt ge in 't wedperk voorgevonden.

 

 

 

'k Versoek dan Cloris heel beleeft,

 

Dat sonder uitstel ge u begeeft

 

Tot mynent, 'k sal u afbetaalen

 

Met Koffy, wel als Mouders bier:

 

Voor 't lange borgen. Maar 'k vrees schier

 

Van meermaals in myn pligt te faalen.

 

 

[p. 60]

 

Myn Broeder, dien gy Waarmont hiet,

 

Blyft borg, dat dit opregt geschied:

 

Laat Philida, met uw Lerinde

 

Ook onderteek'nen dit verdrag,

 

Tot vaster slot: want haar gesag

 

Sal 't digtverbont nog vaster binden.

 

 

 

Maar Cloris hoor; 'k heb nog een woort,

 

Daar op beding ik goed accoort:

 

Soo 'k treurig ben in tyd van klaagen,

 

Of dat myn klagt niet wel ter snee

 

Gepast is naar het ach, of wee!

 

Dat Zions Kerk nog eens mogt draagen:

 

 

 

Denk dan, dat in ons teer gemoed

 

De passy, door het gulle bloet,

 

Ligt opwelt: daar de sterke schonken

 

Haar voeten vaster staan by stek:

 

Maar ons verand'ring, by gebrek

 

Van oordeel, maakt ons wagg'lend dronken.

 

 

[p. 61]

 

Niet dat het altyt word gekeurt

 

Voor goed, dat wiert met recht betreurt,

 

Dees lafheit ben ik reeds ontweeken;

 

Maar 'k wens uw onderrigting veel,

 

Soo 'k heil'ge stoff set op 't paneel,

 

En dootverf die met veel gebreeken.

 

 

 

Nu Cloris dit blyft diep geprent

 

In beider sin, als vast ciment:

 

God wil ons saamen daar toe sterken:

 

Dat liefd, en vree gaan hand, aan hand,

 

Geen Oorlogs dier verscheur dien band:

 

God sla die kryg en twisting werken.

 

 

 

ASTREA.

 

 

 

Geroepen om het digt-verbont,

 

Van Cloris en Astreé geslooten

 

Soo met de Pen als met de mont

 

Te tuigen; 't heeft my niet verdrooten,

 

Ter waarheids vesting van 't verbant

 

Soo 'k Waarmont blyf is dit myn hant.

 

 

[p. 62]

 

De Hemel wil uw opset zeeg'nen,

 

En beide met syn gunst bejeeg'nen.

 

 

 

WAARMONT;

 

Broeder van ASTREA.

21 Augusty

1701.

Lerinde tuigt met eigen hant

Dat Cloris blyven sal konstant,

En soo hy hier in mogt versuimen,
Terstont moet syne boetpot schuimen.

Soo Philida niet voort en spoed

En de eissing van Astree voldoet,

Sal sy in boete syn vervallen,

Van Coffy dik als Molders bier:

Die Waarmond en Astrea hier

Verwagten sullen, met haar allen.

LERINDE, Huisvrouw van CLORIS.

den 22 dito.