Schatkamer der Nederlandsse oudheden. Of woordenboek, behelsende Nederlands steden en dorpen, kasteelen, sloten en heeren huysen, oude volkeren, rievieren, vermaarde luyden in staat en oorlogh, oudheden, gewoontens en lands wysen

[Klaas van Kieten]

KLAAS van KIETEN, anders de Sparwouwer reus; van welken Vondel, in syn Gysbrecht, aan het 5de Deel, afgryslyk, in deeser voegen, opsaagt:

Dat speet den grooten reus; die liet sich vreeslyk hooren,
En stak, met hals en hoofd, gelyk een steile tooren
En spitse, boven 't volk en alle hoofden uit.
En scheen een olifant, die omsnoft met syn snuit.
Syn spietse was een mast, in syne grove ving'ren.
Ik sagh hem man op man, gelyk konynen, sling'ren
Wel driemaal om syn hoofd, gevat by 't eene been,
En kneusen dan het hoofd op stoepen of op steen.
Hy kan, met synen pols, een burgwal overspringen.
Hy proeft op grendelen de deugd der staale klingen:
Hout fel, met eenen slagh, door yser en door staal,
En proeft syn bekkeneel op poorten van metaal.
Hy scheen een Polifeem, het krygsvolk scheen syn kudde.
De toren van 't stadshuys beweegde sich en schudde,
Soo dik hy op een post of op den gevel stiet.
Hy vreesde Herkles knods, noch Samsons vuisten niet.

[p. 175]

Hy leefde ontrent A. 1300, in het dorp Sparwouw, buiten Haarlem. Oudenhoven, Suyd Holl. 374 bl. aldaar ook spreekende van Gerrit Bastiaanssen, anders de Boer van Lekkerkerken. Goudhoeve, 353 bl. by welken ik deese 3 bysonderheden aanmerkte:

I. Dat de langste man van ons land onder syn uitgestrekten erm kon deurgaan.

II. Dat syn eene schoen 4 voeten kon bedekken.

III. Dat hy goedertieren en sachtmoedigh was; dus geen vechter noch smyter; soo dat het u sal gelieven die fraaye beschryvinge van deese Klaas, by Vondel, voor een dichtkonstigh schilderytjen alleenlyk aan te neemen.

Immers, hy is 'er geweest, en Procurator getuygd (in syn Egmondan. Chronicon, by Matheus, Analector. IV Tom. 192 pag.) nevens syn schoolmakkers, hem van achteren (van vooren verbood het hen de schrik) dikwyls gesien en afgemeeten te hebben.