Schatkamer der Nederlandsse oudheden. Of woordenboek, behelsende Nederlands steden en dorpen, kasteelen, sloten en heeren huysen, oude volkeren, rievieren, vermaarde luyden in staat en oorlogh, oudheden, gewoontens en lands wysen

[Paard]

Een PAARD; by de Neerlanders, wel eer onder de vorstelyke geschenken. G. Brand, Aanteekening over de Vertooningen van staat, 338 bl.

Van gelyken was een Paard hier eertyds onder het geen de vrouwen, als huwelyksgoed, de mannen toebrochten. Brand, in gemelde Aanteekeningen, 322 bl. Sambucus, in Emblemat. Conjugium laborum, 276 pag. Kirkhmayer, over Taciti German. 18 cap. 265 pag.

Ook is een Paard geweest het wapen der oudste Saxen. Kirchmayer. 10 cap. 176 pag. Blaeuw, in Britannia, &c.

En wel bysonder een swart paard, die sy ook in haar banieren gebruikten. Maar toen dit volk tot de Christelyke Gods-

[p. 261]

dienst is overgetreden, heeft men het swarte in een wit paard verwisseld. Schildius, de Chaucis, 2 lib. 11 cap. 203 pag. Bertius, German. 2 lib. 149 pag. Buchelius over Heda, 277 pag.

Hier van daan is het, dat Westphalen, van sommige Weisfalen word genoemd; te weeten van het witte veulen of paardtjen, in het Saxisch wapen. Bucheluis, op de geseide 277 pag.

Hier uit rysen ook de naamen van den verdichten Hengistus of Hengst en syn broertjen, Horsus. Malle praat! Van Royen, over Verstege, 59 bl.

Eindlyk, volgens de overoude wyse der Batavieren, moesten die van de Overheid, te Nimmegen, onder eede, een paard houden. Doch die gewoonte is allenskens verdweenen en te niet gegaan. Jan de Laat, Vertaalde Nederl. 6 H. 19 bl.