Schatkamer der Nederlandsse oudheden. Of woordenboek, behelsende Nederlands steden en dorpen, kasteelen, sloten en heeren huysen, oude volkeren, rievieren, vermaarde luyden in staat en oorlogh, oudheden, gewoontens en lands wysen

[Tongeren]

TONGEREN; een stedeken in Braband, maakende met Maastricht en Luik een driehoek, aan de Jecker. Siet Visschers Braband.

Ontrent deese plaats sweest een geschil over de vraag: of oit de zee tot aan Tongeren toe is over gevloeid? Deese verklaard van jaa; en die segt weder neen: daar by voegende dat de ringen aan de stadsmuiren niet hebben gediend om daar schepen aan vast te maaken, maar om de stormtuigen en het schutgevaarte daar aan te hechten. Siet de Ray, Werelds begin en einde, Versteges Neerlandsse Oudheden aantrekkende, 15 bl. en Hubert. Thomas, bestreden van Eindius, Zeeland. 1 lib. 1 cap. en Guicciardin. Balg. 2 Part. 504 pag.

Ik geloof het volkoomen, juist niet soo seer om de ringen in de muiren: maar om dat aldaar een soo genaamde Zeèdyk

[p. 339]

is leggende, uit welke, noch seer onlangs, groote, soo gladde als gestreepte, schelpen syn opgegraven. Meergenoemde Schynvoet, over de Amboinsse Rariteitk. 317 bl.

Hier hebben ook wel eer de Romeinen gehuisvest; aangesien, in het jaar 1693, in de maand van Mey, seeker akkerman, binnen de oude stads muiren (buiten de stad tegenwoordigh gelegen) spittende, een schoon hoogh rood potje vol kopere penningen heeft opgehaald. Behalven een brok van het potje (de jongens hadden het in stukken gestooten) bewaar ik selve daar af noch eenen Hadrianus, eenen Antoninus, en eenen Marcus Aurelius, nevens een jonge Faustine.