De minnende siele

[p. 18]

Maivs.

'S menschen liefde heeft haer lust,
Maer beneemt ons' herten rust.

Ghy en sult noyt vreught versinnen,
Niet ghemenghelt met verdriet,
Dan altijdt Godt te beminnen;
Buyten dit, en is't al niet.

[p. 19]

Schriftuer.

Ydelheydt der ydelheden, en al-te-mael ydelheydt. Ecc. 1. 'T is al ydelheydt der ydelheden, behalven Godt te beminnen, ende hem alleen te dienen. Th. à Kemp. lib. 1. de 1mit. cap. 1. 'Tis ydelheydt de verganckelijcke rijckdommen te soecken, ende op haer sijne hope te stellen; 'tis oock ydelheydt naer eere te staen, ende sijn-selven te verheffen, 'tis ydelheydt de begheerten des vleeschs te volghen, ende dat te begheeren, om het welcke men daer naer swaerlijck moet ghestraft worden, 'tis ydelheydt, dit teghenwoordigh leven alleen te beminnen, ende niet voorsien het ghene toekomende is. 'Tis ydelheydt te beminnen het ghene met alle haeste voor-by gaet, ende derwaerts sich niet te spoeyen, daer eene eeuwighe vreught is.

Heere ghy hebt ons gheschapen tot u, ende ons herte is ongherust, tot dat het ruste in u. S. August.

Exempel,

DEn H. Augustinus nae sijne bekeeringhe gantsch verslonden in Godt, spreeckt sijne siele aen met dese woorden: Wat is het dat u behaeght op de wereldt? wat is het dat ghy wilt beminnen? al waer ghy uwe licha-

[p. 20]

melijcke sinnen keert, ghy siet den hemel, ende ghy siet de aerde: al wat ghy op d'aerde bemindt, is aerdtsch: ende al wat ghy in dien sichtbaren hemel bemindt, is lichamelijck: Ghy hebt dan langh gheleeft, door verscheyden liefden ghedeylt, ende belemmert, over al ongherust, nerghens gherust: komt tot u-selven; daer en is op d'aerde niet beter als gout, silver, beesten, boomen, ende schoone landauwen. Wat isser in den hemel beter als de sonne, de mane, ende de sterren? dit al te samen is seer goedt, om dat het van Godt seer goedt ghemaeckt is, de schoonheydt des wercks recommandeert u over al den konstenaer: verwondert ghy den bouw, bemindt dan den bouw-meester. O grooten Godt! ghy zijt my aenghenamer, ende liever dan al het ghene dat op der aerden, ende in den hemel is, want ick beminne u boven den hemel, ende de aerde, ende boven al wat in haer is. Ick beminne u mijnen Godt met eene groote liefde, ende begheere u noch meer te beminnen. Gheluckighe, die niet anders en beminnen, niet anders en soecken, niet anders en peysen, als u. Gheluckighe welckers hope ghy zijt. Want indien den eenen mensch den anderen met sulcke eene liefde bemindt, dat sy malckanders afwesen niet en konnen verdraghen, met wat liefde moet u eene siele beminnen, die ghy soo bemindt, ende die ghy verlost hebt? In meditationibus.