Weeën in de nacht

Ervaringen van een vroedvrouw

[p. 54]

24 Weeënkracht

De allerbelangrijkste taak van de verloskundige tijdens de bevalling is het stimuleren van krachtige weeën. De verloskundige moet alles in het werk stellen om de baarmoeder ongestoord en als een trein te laten razen, totdat de baby is geboren. Als de bevalling wat langzaam verloopt, zal de verloskundige werkelijk alle denkbare natuurlijke middelen gebruiken om de weeën te versterken. Pas bij krachtige weeën gaat de baarmoedermond goed open en kan de vrouw spontaan en zonder ingrepen op eigen kracht haar baby naar buiten persen.

Midden in de nacht. Je wordt opgeroepen, want er zijn weeën in de nacht. Even later draai je met je auto een stille straat in. Er brandt één lichtje in de hele straat en daar moet je zijn. Je komt het huis binnen en daar staat een vader die ontzettend blij is dat je er bent. Hij is gespannen, want ook hij heeft negen maanden op dit moment gewacht. Wanneer er dan na uren van weeën opvangen eindelijk de eerste geluiden klinken die duiden op persdrang, is dat ook voor de verloskundige een verademing. Music to her ears! Niets heerlijker om na uren van wachten eindelijk de bekkenbodem te zien opbollen, wetende dat het hoofdje dadelijk de bocht om komt en de baby geboren gaat worden! En je staat de vrouw met hart en ziel bij om ook dat laatste stukje van de bevalling tot een goed einde te brengen: ‘Laat me je tranen nog even drogen en

[p. 55]

de ontlasting nog eens wegvegen. Laat me je voorhoofd verkoelen met een washandje en je onderrug masseren. Nog even wat water drinken. Alles gaat goed, je mag loeien, brullen, alles geven, niets meer achterhouden. Nog een keer persen, toe dan, nog een keer! Ik zie de haartjes al. Daar komt het hoofdje, iedere keer een stukje verder. De baby doet het ondertussen goed, mooie harttonen. Hier komt een warme lap, want dat oprekken van je vagina brandt als de hel! Laat het maar oprekken. Geef het hoofdje de ruimte! Probeer alles daar beneden los te laten. Natuurlijk is het een vreselijk gevoel, maar de baby kan er echt door, je vagina is erop gebouwd. Is er nog een wee? Je voelt zelf het beste wanneer je nog een keer kunt persen. Wil je nog een slok water? Even uitrusten. Daar komt-ie weer. Geef 'm nog een loeier, ga door! Ik denk nog twee weeën. Komt-ie weer? Kom op, persen! Nee, dit is de allerlaatste, toe maar, toe maar! Pers door, nu komt-ie, echt... Zucht maar. Goed. Ja, zucht maar, daar komt-ie! Daar is je baby!’