Weeën in de nacht

Ervaringen van een vroedvrouw

[p. 117]

58 Geduld, geduld en nog eens geduld

Een bevalling, zeker een eerste, mag lang duren. Een ontsluiting die 24 uur duurt is heel normaal. Zoveel verschillende vrouwen, zoveel verschillende bevallingen; ‘iedereen bevalt zoals ie gebekt is’. Een eerste bevalling kan 30 uur duren, maar ook zes uur. Er is veel normaal. In Ierland, waar alle bevallingen in het ziekenhuis plaatsvinden, hebben gynaecologen unaniem besloten dat een eerste bevalling van het begin tot het eind maximaal twaalf uur mag duren. Dit wordt active management genoemd. Zodra een vrouw aan de ontsluiting is begonnen, moet ze één centimeter per uur ‘opschieten’, anders is het abnormaal en wordt er ingegrepen. De bevalling wordt al snel met hormonen ‘opgevoerd’. Deze tijdslimiet hangt als een zwaard van Damocles boven het hoofd van de barende vrouw. ‘Als je niet hard genoeg opschiet, dan grijpen we in!’ Die dreiging alleen al is een reden om een acute weeënzwakte van te krijgen. Ook in Nederland zijn er enkele gynaecologen die, overigens met de beste bedoelingen, een tijdslimiet bij de eerste bevalling willen introduceren. Zij gaan ervanuit dat het aantal kunstverlossingen hierdoor in de toekomst zou kunnen teruglopen. In hun behoefte om eenduidige afspraken te maken over de vaststelling van het tijdstip waarop de bevalling precies is begonnen, versimplificeren zij de verloskundige werkelijkheid van de normale bevalling. Dat is ook niet verwonderlijk, want daarvoor zijn zij per slot van rekening gynaecolo-

[p. 118]

gen: specialisten van de gecompliceerde bevalling. Zelden of nooit maken zij het begin van een normale bevalling mee. Verloskundigen daarentegen maken duizenden gewone bevallingen mee, die thuis beginnen. De duur van de eerste vier centimeter ontsluiting kan per vrouw enorm verschillen, terwijl de bevalling nog altijd normaal verloopt. Niet alleen iedere vrouw, maar ook elke bevalling is anders. Iedere baarmoedermond, iedere baarmoeder reageert weer anders en elke omstandigheid of omgeving beïnvloedt de kwaliteit van de weeën. Je kunt geen verloskunde bedrijven ‘met de klok in de hand’. Tijdsdruk tijdens een bevalling frustreert het proces altijd. Zowel de barende als de verloskundige moeten de tijd bij wijze van spreken ‘vergeten’. Voor de barende vrouw is het namelijk belangrijk dat ze haar weerstand tegen de pijn opgeeft en in een soort tijdloosheid terechtkomt. De verloskundige gebruikt haar horloge vooral om het gezonde proces te bewaken en op tijd in te grijpen en door te verwijzen naar de gynaecoloog wanneer dat nodig is. Ongeduld en tijdgebrek zijn daarbij echter haar grootste vijanden.