Ruth aen Boaz gehuwd.
GEen land zoo kwaed, zoo vreemd in Godsdienst en in zeden,
Waer niet een voorbeeld was van vrome deugdlykheden.
En nooit een vreemdeling, zoo arm, of zoo gering,
Die, enkel uit gebrek, in 't vreemde land verging;
Of die geen schuilplaets vond voor zyn verblyf en leven.
Veel eer is, menigmael, een vreemdeling verheven,
Die, door beproefde trouw en dapperheid, in nood,
Zich zelven eenen weg, tot eeuwige eer, ontsloot.
In Moab is een Ruth, die, van haer' man en hoeder
Gescheiden, door den dood, zich echter door zyn moeder
Ziet laten huis en erf, om die verbindtenis,
Waer door haer 't vreemde land, zoo waerd, als eigen, is.
Daer gaet ze, en leest op 't veld de ontvallen gersten aeren,
Om d' armen kost voor zich en Naomi te gaêren.
| |
Die liefde, vlyt en zorg, zoo ongeveinsd betoond,
Word ook, met zegening van 's hemels gunst, beloond.
Haer eerbaer, kuisch, gedrag, uitmuntende onder allen,
Doet, onverwacht, op haer 's Landsheeren oogen vallen,
En Ruth, daer Boaz zich zoo heusch een' Losser toont,
Word, als zyne Echtgenoot, met zyne trouw bekroond.
Dus werd in Bethlehem een Moabiter Vrouwe
Een voorbeeld van geluk, van eere, liefde en trouwe,
Waer uit, in Israël, de Koningklyke stam
En 's waerelds Losser zelf, daer na, zyn afkomst nam.
Zyt niet te veel ontrust, gy, die uit land en erven,
Uit nood, uit liefde, of dwang, by vreemden om moet zwerven.
Laet slechts oprechte vlyt, ontdaen van valschen schyn,
In alle uw handeling, uw trouwe Waerborg zyn.
Gy zult een Vaderland, gezegend erf, en vrinden,
In 't onbekendste land, en onder vreemden, vinden.
Wie Godsvrucht, trouw en eer tot leidsvriendinnen heeft,
Vind overal verblyf, als eigen, waer hy leeft.
|
|
Auteursrechtvrij