|
| |
| |
| |
Bazuinen geklank,
eerst voor Joden, daer na voor alle menschen.
MEt welk een zoet akkoord van welgeschikte klanken,
Weêrgalmden berg en dal, op 't' klinken der trompet,
Als Isrel werd genoopt, om, yvrig in 't gebed,
Met een vereende stem, den God des heils, te danken!
Het magtig Jericho, met zyn verheven kruin,
In 't welig Kanaän, verzekerd in zyn wallen,
Zag, in een ogenblik, zyn sterke muren vallen,
Op 't nadren van Gods Ark, en 't steken der bazuin.
Bazuinen en Trompet, gesteld op hooger wyzen
Van fluit en orgeltoon, gemengd, met zang en stem,
Verspreidden sints haer' klank, door 't wyd Jeruzalem,
Om Gods gedachten naem en heerlykheid te pryzen.
In Salomons gebouw en prachtig tempelchoor
Klonk ook dit bly gejuich, op feest en jubeljaren,
Op Sabbath, offerdienst en yder volks vergaêren.
Gods lof vervulde 't huis, en streelde 't heilig oor.
| |
| |
Maer al dit blygeschal der Joodsche tempelieren
Was slechts een schaduwdienst, en voorbeeld van den tyd
Der Euangelieleer, die volken, wyd en zyd,
Zou roepen, met geklank, om 's Heilands komst te vieren.
Het Englenheir ging voor in hemelsch maetgezang,
Bekwaem, om al 't geluid des tempels te verdooven,
En kwam, om eenen Held, op zyne komst, te loven,
Die de aerd verlossen zou van dood en helledwang.
Zyn geest, in glimmend vuur, ten hemel afgezonden,
Na zyne zegeprael, ontstak den yvertoon,
Om 't heilig vredejaer van Gods geboren Zoon,
De gansche weereld door, blymoedig te verkonden.
Het heil is nu niet meer gehecht aen 't heilig Land.
De Jood hoeft nu zyn' Borg, in schaduw, niet te zoeken.
De Blymaer word verbreid, aen alle waereldhoeken,
En noodigt Jood en Griek tot een' en zelfden stand.
Gelukkig is het volk, dat, met aendachtige ooren,
Op 't zuivere geluid van deze klanken let,
En, met een leerzaem hart, daer op zyn zinnen zet,
Om naer geen zacht gevlei en valsch gestreel te hooren.
Want, schoon de vryheid heeft den slaefschen last verligt,
En de oude dienstbaerheid van 't strenge jok ontslagen:
De snoodheid laet niet na, dit voorrecht te belagen,
Door ongebondenheid, die erger tempels sticht.
| |
| |
Maer, als de Aertsenglengalm al 't aerdsch geluid zal smoren,
Zal zich de zuivre klank, ter eere van den Zoon,
Die zyn verkoren volk zal leiden naer Gods troon,
Met heilig stemakkoord, in 't eeuwig ruim doen hooren.
Dan zal een melody van ongehoorden toon,
In huppelende vreugd, van danssen, reien, psalmen,
En der bazuinen klank, 't heelal doen wedergalmen,
In hallelujaes en hozannaes voor Gods troon.
|
|
Auteursrechtvrij