Poëzy

[p. 219]

Stryd tusschen geest en vleesch.

HOe moeilyk koomt de geest tot oeffning in het goed!
Hoe stryd, hoe worstelt hy gestaêg, met vleesch en bloed,
Die hem, schoon naeuw bevriend, met duizend argelisten,
De poging, lust en wil, van voet tot voet, betwisten!

Het vleeschlyk oog, van jongs, met ydelheid gevoed,
Verbysterd, in 't begin, de werking van 't gemoed,
En doet het gansch verkeerd, den schoonen tyd, verkwisten,
Waer door de roem des geests verdwynt in rook en misten.

Nog is het echter veel, zoo hy in 't strydperk blyft;
En zich niet, door geweld van wellust, laet vertsagen,
Maer, tusschen vrees en hoop, terwyl de deugd hem styft,
Den prys van tegenstand in 't einde weg mag dragen.

Doch in zich, zonder kracht en hulp van hoogerhand,
Is tegen 't vleesch de geest, in 't stryden, niet bestand.