Verval van godsdienst.
WAt is de Godsdienst kleen, daer elk zoo groot van spreekt!
Die oud en jong, met kracht, zoo vaek word ingepreekt,
Om 't wederstrevig hart, waer 't mooglyk, te overtuigen
Van zyn af hanklykheid, en naer Gods wil te buigen.
Daer elk zich overgeeft aen 't streelende gevoel
Van zyn genegenheên, om 't morrende gewoel
Van heimelyke lust, en snoô begeerlykheden,
Met uiterlyk gelaet van vroomheid, te bekleeden.
Geveinsdheid speelt haer rol, in alles, wat betaemt,
Spreekt van de waerheid kwaed, als naekt en onbeschaemd,
Die, schoon oprecht en trouw, zich naeuwlyks durft vertoonen,
En liever, by zich zelve alleen, vernoegd wil wonen,
Dan tot een nare gryns, verstrekken, in 't verwyt
Van dubbelhartigheid, vol laster, haet en nyd,
Die al de snoodheên van haer eige wanbedryven,
Aen ieder, buiten zich, op 't vuilst zoekt aen te vryven,
| |
En 't huichlend hart, dat steeds van laster zwanger gaet,
Te koestren onder 't kleed van een geschikt gelaet.
ô Reine zuiverheid van Gods almerkende oogen,
Hoe kunt gy, zonder straf, dit kwaed, zoo lang gedoogen?
Uw eer, uw naem, en uw ontzaglyk heiligdom
Verstrekken, aen bedrog en laster, tot een mom.
De Godsdienst, is van de aerd gevlucht, of schuilt verborgen
In ongezien gewaed, bestuuwd met last en zorgen.
Terwyl geveinsdheid en heerschzuchtige eigenbaet
Die hooge plaets bekleên, met een vernist gelaet.
|
|
Auteursrechtvrij