Myne eerste zangen

[p. 18]

Rood, wit en blauw.

De liefde tot zijn lant is ieder aengheboren.
Vondel.

Kent ge myn zustertal, schittrend getooid,

't Driekleurig doek om de heupen geplooid?...

Kent gy haer niet? - Op elk liefelyk wezen
Zult gy de deugden der vaedren steeds lezen? -

Eeuwen reeds bleven ze elkander getrouw,

Kent ge myn' zusteren: Rood, Wit en Blauw?

Schoon is het drietal; - een cherub, weleer

Zond ze vereenigd op de aerde ter neêr;

Schreef om haer hoofd, met zyn' toovrenden vinger,
Elk een' verschillenden bloemelynslinger;

Bloemen, nog frisch van den paerlenden dauw,

Sierden de slapen van Rood, Wit en Blauw.

[p. 19]

 

De eerste, de lokken met rozen omplooid,

 

Is in het rooskleurig kleedsel getooid.

 

Lelie's der onschuld omkransen de tweede,

 

Leliënblank is het sluijergaes mede;

 

En dan de derde in haer kransken en vouw,

 

Draegt steeds het hoopvolle hemelsche blauw.

 

 

 

Zusterlyk zweven zy zamen door 't ruim,

 

Ver over zeeën met bruisenden schuim.

 

Fladderend zag ik haer 't heirleger kroonen,

 

Glinstrende drommen, 's vaderlands zonen,

 

En als ik mymrend in 't ronde hier schouw,

 

Zoek ik myn' zusteren Rood, Wit en Blauw.

 

 

 

Ach! sinds ik 't land van myn zustren verliet,

 

Zoende ik dat heilige zustertal niet.

 

Soms ben ik droef door de velden getogen -

 

Zusteren, waert gy daer over gevlogen?....

 

't Scheen dat uw' kleuren, bepareld met dauw,

 

Daer tot my klaegden: Ach, Rood, Wit en Blauw!

 

 

 

Zet ik my droef aen den bogtigen stroom:

 

't Avondrood kust ginder mymrend den zoom,

 

Wit is het wolkje daer boven geschreven,

 

Zie! en daer boven is 't blauwe verheven!...

 

'k Roep, wyl ik smachtend dat wonder aenschouw:

 

Ginds aen den Hemel is Rood, Wit en Blauw.

 

 

[p. 20]

 

Vrienden in 't vreemde, gy wraekt het toch niet,

 

Als my een traen by 't herdenken ontschiet.

 

Onder dat kleurental sliep ik geheiligd,

 

En by de zusteren stoeide ik beveiligd;

 

Eischt niet, dat ik nog verloochenen zou

 

't Zuiverst herdenken: myn' Rood, Wit en Blauw!

 

 

 

Nooit was de kleur hier de grensscheiding niet!

 

Eén is de tael en het roerende lied,

 

Eén zyn de wenschen die 't harte bezielen,

 

Eén is de God, waer wy beiden voor knielen!

 

Steeds is de vrome der eenheid getrouw;

 

Dwaes is de hater van Rood, Wit en Blauw!

 

 

 

Kent ge myn zustertal, schittrend getooid,

 

't Driekleurig doek om de heupen geplooid?

 

Kent gy het nu? - Op elk liefelyk wezen

 

Kunt gy de deugden der vaedren steeds lezen.

 

Wat ook my dreige - 'k beloofde haer trouw!

 

Daerom myn harte voor Rood Wit en Blauw!