[p. 152v] | |
Uw pyn, My sondaer wilt genaedigh zijn.
2.
Wanneer ik raek in stervens nood,
En moet dan stryden met de dood;
Als mijn gesichte my vergaet,
En als my mijn gehoor verlaet;
Wanneer mijn tong niet meer en spreekt,
En my van angst mijn herte breekt.
3.
Wanneer 't vernuft niet meer verstaet,
En menschen hulpe my ontgaet:
Uw hulp en troost van my niet wend,
Maer staet my by ter laetster end;
Verlost my uit het jammerdael,
Versachte my des doodes quael.
4.
Den boosen Geest van my verdryf,
Met Uwen Geest by my verblyf;
Wanneer mijn ziel van 't lichaem scheidt,
Mijn ziele neemt in Uw geleid,
Mijn lichaem dat het rusten mach,
Tot dat verschyn den jongste dagh.
5.
Een vroilik opstaen my verleen,
Mijn voorspraek moet Gy zijn alleen,
Mijn sond als dan niet meer gedenk ☞
|
|
