De Werelt Ontmaskert, door Monsr. Foucquet.
‘t Is eenmael uyt met u verleydende Ydelheden,
Waer aen ick menig Iaer soo qualick ging besteden,
O slaverny van ‘t Hof! daer menig ydel oog
Sig aen vergaepte, maer soo deerelyck bedroog:
Uw’ schijn-goed, uw’ bedrog, uw’ valsche tooveryen,
Die schaffen my maer stof om dagen lang te schreyen,
‘k Beblaeg dien schoonen tyd in uwen dienst besteed,
Uw’ trotze Koningen die zyn dat gy het weet,
Gelyck als al de rest der redelycke Dieren,
Gemaeckt van vleesch en bloed, van zenuwen en spieren,
En als haer Uyr-glas is ten eynde van haer zand,
Soo komt de rancke dood en vindse voor de hand,
En maeyt haer oock om veer, en sendse na de graven,
En stelt haer Lot gelyck met d’alderminste slaven;
Eer-Ampten, Staet, en Staet, en al dat ydel spoock,
Die glinsteren van daeg en morgen synse roock;
De frissche Ieugt verwelckt en al die schoone dagen,
Die dryven in der yl voorby als Somer-vlagen,
De Dood is ‘t die haer eer, haer glantz, haer schoonheyd rooft,
De Dood is ‘t die het Goud en Purperen verdooft,
Een Vorstelycken Hoed, en Kroon, en Tullebanden,
Zyn dingen die men vaeck verlaten moet met schanden;
En schoon de Koningen ons dienen tot een stut,
Ons Lichaem is maer stof, een brosse leemen hut;
Men moet selfs eyndelyck uyt prachtige Palleysen,
Na dit stickdonker-land in wil of weerwil reysen,
Een enge Dood-bus sluyt eerlang dat weelig Lyf,
| |
Dat hondert Kameren hier had tot syn verblyf,
Des Konings liev’lingen, der Vorsten minne-poppen,
Belooven u de Pit en geven u de doppen;
Haer voorspoet draeyd gelyck een ongestadig rad,
Het staet gegrontvest op het wispeltuyrig nat,
Een windeken vernielt die deftige Kasteelen,
Gemetselt in de lucht, en komtse weg te steelen;
Ja niemant dan alleen God is onsterffelyck,
Den Mensch keert wederom tot aerde, stof en slyck,
De volmagt van de Dood in Diamant geschreven,
Verschoont geen Koningen nog Keyseren haer leven.
Sy siet niet waer sy staet, haer seysen maeyt ter neer,
Een slaef van Ottoman, maer oock den grooten Heer.
Oock dese welckers arm de wereld kon verbasen,
Die niets dan Oorelog en dreygementen blasen,
Ia die hier nimmermeer van yemant zyn vermant,
Die sullen op haer beurt doch vallen in het zant;
Die harde Meesters die de wereld Lessen geven,
Voor welckers aengesigt selfs gantsche Rycken beven,
Die sullen eenmael zyn helaes der wormen brood!
Der maden leckerny, de proye van de dood:
De tyd sal uyt haer sarck of uyt geschiedenissen,
Haer naem soo seer bekent oock soecken uyt te wissen,
Alleen der Goden God en aller Heeren Heer,
Is waerdig alle Lof, en Majesteyt, en Eer.
Aen God behoort ons hert, ons wil, verstand, en reden,
‘t Is roove en dievery die elders te besteden,
Houd u dog Christenen by desen Koning digt,
Aenbid, bemind, dient hem, en wandelt in syn ligt.
Uyt het Frans vertaelt,
Door P.V.S.
|
|
Auteursrechtvrij