Poëzij

[p. 152]

Bij den uitgang
van het jaar.

Daar bromt de laatste slag! een jaar ligt weêr bedolven

In d' oceaan des tijds. Op de afgelegde baan

Werd menig levensboot verslonden door de golven,

Trof menig, hoe verzeild, in 't einde een wijkplaats aan.

Een zekre wijkplaats? neen! wij worstlen met gevaren,

En dobbren, tot de zee ook onze boot verslindt....

Gelukkig hij, die, hier verzwolgen door de baren,

Op 't meer der Eeuwigheid een veilge haven vindt!