|
| |
| |
| |
Schaadelykheid der waereld-liefde,
getoond uit de onvolmaaktheid en nietigheid der waereldse goederen, en de brosheid des menselyken levens.
I. deel.
't Lust my nu met schellen toon,
Die de waereld door kan dringen,
Al 't bedrog van 's Waerelds schoon,
En zyn' nietigheid te zingen;
Schoon, dat eerst aanminnig vleit,
En de ziel te dwaas verleid,
In 't eind met smerte scheid.
Hy, die Satans list en macht,
Die al 't onderaards vermogen
Heeft verwonnen en verkracht,
Geev' my bystand uit den hoogen;
Hy, die nu op 's hemels troon
Voert den staf, en draagt de kroon,
Versterk' myn laagen toon.
| |
| |
Kom dan, blinde Waereldling,
Leen my hier uw hert en ooren,
Daar ik van de dwaasheid zing,
Die uw' ziele kan bekooren;
Hoor myn' zang met stillen moed,
Zo gy trekt tot waarheid voed,
Gebruik ze, vind gy 't goed.
Toen wel eer het heilloos rot.
Zich dorst kanten tegen God,
En naar de opper eere dingen,
Smeet hen Gods getergde macht
In des afgronds naaren nacht,
Billyk haaren loon te geeven,
Daar ze in droeve slaaverny
Eeuwig slyten moet haar leven;
Zo wierd 's Hemels zalig hof
Schoon geveegd van slyk en stof,
Sedert deed een bitt're spyt
't Hoofd der helse muitelingen
Steed met rustelooze vlyt
Naar 't verderf der mensen dingen,
Woelen, wroeten dag en nacht,
Dat de mens door list of kracht
Werde in 't verdriet gebragt.
| |
| |
Zoude een klomp van nietig stof
De opperzaligheid beërven,
En vol vreugde in 't Godlyk hof
Heersen zonder ooit te sterven,
Deelen in 't oneindig goed,
Dat hy eeuwig derven moet
Neen, dat was te hard een brok,
Om met goeden moed te zwelgen.
Dies, gesard van helsen wrok,
Zoekt hy 't mensdom te verdelgen,
Zoekt hy hen, vervreemd van God,
Listig heen te voeren tot
Die in welgestelde netten
't Pluimgediert, dat geen gevaar
Vreest, noch onheil, wil bezetten,
't Fluitje blaast nu zacht, dan sterk,
Lokt de vogels binnen 't perk,
Helse netten, dicht gebreid,
Weet hy listig toe te stellen,
Om de ziel, bekoord, verleid,
In die strikken vast te knellen;
Dryft hy angst en zorgen uit,
En lokt dien vetten buit.
| |
| |
Nu moet al de glans en 't schoon,
Al 't sieraad en pronk der waereld,
Met de pracht van staf en kroon,
Eer, en schatten ryk bepaereld,
't Lokaas zyn, dat hert en zin,
Dwaas geboeid aan haare min,
Sleept tot zyn' netten in.
Dus, naar 't hert zich vind gesteld,
Komt hy elk zyn deel vertoonen,
Deezen macht van aards geweld,
Purper kleed, en goude troonen,
Dien geneugte en lichaams zoet,
En schat van geld en goed.
Met een' meereminnen-toon,
Die de zielen op kan trekken,
Weet hy 't kwaad, dat staf en kroon,
Weelde en schat verzelt, te dekken,
Pryst hy 't hert de waereld aan,
Dat, door't lief gevlei verraân,
In zyn net een' drom van zielen,
Die, verzot op 's waerelds goed,
Voor haar outer nederknielen,
Blind door onbedachte min,
| |
| |
Door 't vermaak van groene paden,
Daar 't gevogelt paar by paar
Zingt en kweelt, van zorg ontlaaden,
Van zyn onheil aangetast,
Daar een slang, die op hem past,
Gaat u zelv' verroekeloozen,
Om een' schaduw van genot
Te verkrygen van den boozen,
Om 't verwerven van een goed,
Dat, hoe schoon het schynt en zoet,
Geen' rust geeft aan 't gemoed.
Ach! was uw gezicht zo klaar!
Kon 't door all' de nevels dringen,
Zien de moeite en al 't gevaar,
Die al 's waerelds goed omringen,
Ach! met hoe gezwinden tred
Wierd uw voet te rug gezet,
Zal men van zyns vyands hand
Gaaven neemen en gechenken,
Daar men woelt aan beider kant,
Om elkanders macht te krenken?
Neen, al wierd ze ons toegebragt,
Zulk een' gift was steeds verdacht,
| |
| |
Heeft veroverd uw' gedachten,
Durft een goed geschenk verwachten,
Die gestaâg uw onheil zoekt?
Neen, zyn' gaaf, hoe opgedoekt,
Is waard te zyn gevloekt.
Zie de list der helse logen,
Die de ziel zo vals bedroog,
En haar heeft in 't net getoogen:
Open 't oog, noch is het tyd,
Dat de ziele werd' bevryd,
Wat toch word u toegebragt
Door die opgesmukte gaaven?
Zorg en arbeid dag en nacht,
Eeuwig wroeten, slooven, draaven,
Daar u 's herten graage lust,
Nooit verzaadigd, nooit geblust,
Geen' stilte gunt, noch rust.
Treft u dan noch eenig goed,
't Raakt alleen uw lyf en leden,
Dat gy 't lichaam lekker voed,
En versiert met pracht van kleeden,
Daar de ziel zich bloot vind staan,
Ja veeltyds met euveldaân
|
|
Auteursrechtvrij