Boekèt Mestreechs. Bloemlezing uit de Maastrichtse dialectliteratuur

[p. 227]

Harry Dister (1912-1984)
Café-chantant

Laot 't boete noe mer duuster zien en kaajd,
Véér zitte lekker binne bij de lamp
In einen dikke nievel touwbaksdamp
Achter eus Elske of 'ne pot Mestreechter aajd.

En roontelum goonze de stumme vaan
De cliëntèle doorein, sonoor en zwoer
Wie vaan de zengers oet ei mannekoer
Véúr 't beginne geit. Zoe noe en daan

Reup eine: Aonnumme, garçon! En zuug daan sjuif dee mèt
't Volgelaoje prizzenteerblaad op
De tóppe vaan z'n vinger, hoeg boven euze kop,
Tösse de taofels door, en trök nao 't bufèt.

De kaarters kieke koelek op. Die speule hun partij
Serieus wie polletiek: wat ouch gebäöre maag;
't Geit altied um de hoegste trouf en lèste slaag;
Al 't ander is mer inkel vreigelerij.

En vreigele doen veer geer! Hei weurt oongegeneerd
Geloge en gestóf, gelache en geplaog,
Gesakkerd en gevlook wie in eus bèste daog:
Koejonges oonderein oonder 't speulkerteer...

En achterin de zaak zingk op e podium
Tösse palmjees 'n jong chanteus - de heise stum
En theatraal allure vaan Marleen geliend! -
‘Ach sag mir wo die Männer sind...’

[p. 228]

Aantekeningen

Uit: Veldeke 58 (1983) nr. 5

Meer poëzie van Th. Desir, pseudoniem van H(arry) Dister, in Mosalect, 185-188 (De joonkmaan sprik, Landsjepke, Kosmisch) en in Mosaïek, 98, 146, 147, 161 (Zoonder diech, De progressieve penitent, Waarsjouwing, Woonder, Dit is d'n tied).