Vrouwelick cieraet van Sint' Agnes versmaedt
(1622)–Joannes Stalpaert van der Wiele–
AuteursrechtvrijUeertiende Gedicht.De Minnaer achtervolgende den Raed ziins Vaders, verschiint voorde Maged mette mond vol Amoreusheids ende de handen vol kostelicke Gaven. Maer wordt van haer ontzeidt, ende starckelick afgeslagen, als wezende te laet op, ende voorkonnen van Edelder, Schoonder, Riicker ende Amoreuser als hi. Genomen uit S. Ambros. ende d'ongetwifelde Acten S. Agnetis.
EN ziet op deze voet zoo gaet de fine Joncker
Gezeten in ziin koets, twee uiren voor den doncker,
Bezoucken ziin Jonckvrouw, met Riickdom van gesteent;
Nae dat hem eerst voor al den toeganck is verleendt
Omt vaderlick gezag bi jemandt van de voogden
Des Mageds die, Helas! zoo rasch als zich vertoogde
Des Gouverneurs Levrei hem gunde ziin verzouck;
De God-begaefde Maegd hoe wel z'haer in een houck,
Om niet te ziin gezien, wel heim'lick heeft versteecken,
Nochtans door vrinden dwang, zoo'n durft ze niet gebreecken
Te komen voor den dag, zoo slecht als z' is gewaedt.
Het Huisgezin vertreckt om hem de vrije praet
| |
[pagina 130]
| |
Te laten met ziin lief int middel van de kamer.
Haer voedster maer alleen, daer vooren geen bequamer
Gevonden werden mag, en die van d'eerste Jeugd
De dochter heeft vercierdt met alderhande deug,
En wil hem wiicken niet, maer bliift bi haer meestersse.
En hier bestaet de Vrier te bidden en te perssen,
Op't heuste dat hi kan, de Maegd met alder lei
Fatçoen van Amoreus, doch eerelick gevlei.
Ga naar margenoot+Ach! zeit hi, schoon Jonckvrouw, Juiweel van miin Ventuiren,
Hoe lang zal dezen Rouw mi dan noch bliven duiren,
Dat ick van uwer E gunst onzeecker tusschen hoop
En vrees, al wat ick zins en levens heb verloop?
Ghi weet miin meining wel: miin wenden en miin keren
Miin draven voor uw deur, miin aengetrocke kleren
Naer eisch van uw Levrei, miin maecksel, miin gedaent,
Miin wangen die voor u zoo dickwils ziin betraent,
Miin knien die ghi hier ziet staen knicken en staen buigen,
Met al wat dat ick ben, kan u genoug betuigen
De liefde die 'ck u draeg. 'Ken zeg de reste niet;
Want d'alder Eelste vrouw, daer ick u onlangs liet
Door weten gans en gaer het grondvest van miin zaecken,
Heeft u, ken twiiffel niet, de gissing wel doen maecken
Wie, wat, en hoe ick ben gesteldt die u bemint.
Ga naar margenoot+Maer op dat ick u noch van miin ontsteecken zin
Het minste preufjen geef, zoo bidd' ick u de Balen
Die voor uw poort gelaen staen binnen te doen halen;
En nemenze ten danck van uw geringste slaef.
Ei! wilt de waerde niet prizeren van de gaef
Nae datze is van stof, maer nae dat mi van binnen
Tot u end' uwen dienst genegen siin de zinnen:
Ghi zult daer vinden in vant alder beste goud
Een laecken drie of vier, wel dicht geamaroudt:
Van Purper niet te min een deel volslage rocken,
Gestickt, geboordt, gevoerdt met floursen en met Tocken
Naer eisch van uw geslagt. De rest is anders niet
Als paerlen en gesteendt; daer van dat ghi hier ziet.
| |
[pagina 131]
| |
Een monsterken. Ei! neemt van mi tocht deez' Ovaelen
Die ons den Taprobaen van d'alder leste paelen
Des werelds heeft gestierdt: en laet mi hebben d'eer
('Ken zouck geen vorder gunst) van dat ze gins en weer
V hangen int gewigt aent zachste vande ooren.
En deze paerle-rist: ziet eens hoe uit verkoren
DatGa naar margenoott Amphitrites zelfs die t'zamen heeft gesnoerdt!
Ach! alder schoonste Maegd, hoe'n werdi niet beroerdt?
Komt wildt miin trouwen dienst nu eens ten besten keuren
Door deze kliene gift. Wel nu! wat zal hier beuren?
(Roupt d'ongeraeckte Maegd, niet zonder weinig galsGa naar margenoot+
Ter wiil hi haer het snoer wil hangen om den hals)
'Ken Rae u niet zoo stout dat ghi mi aen de kaecken
Met paerlen of met Goud of handen zult geraecken.
Houdt daer, onzalig mensch! daer leit uw paerle snoer,
Ovaell' en al de rest geslingerdt op de vloer.
Gaet van mi aes des doods verziet u vonck der zonden!Ga naar margenoot+
Ick ben een dienst Maegd Goods die nu alree verbonden!
Ben aen een Bruigom, die voor u mi heeft gevridt.
Een die veel Eelder is, en schoonder als ghi siit.
Ziin magt en kent geen maet, ziin Riick en heeft geen ende.
Ziin Moeder is een Maegd, geen vrouw ziin Vader kende.
In schoonheit gaet hi ver te boven Zon en Maen,
Die met de Morge ster in hem verwonderdt staen.
Seraph' ziin Pagien ziin, en Cherub' ziin lackeijen,Ga naar margenoot+
Gekleedt met wit zatiin, geboordt met roo Levreijen.
Zoo menig millioen, all' t'zamen even ree,
Om ziin bevel te doen te lande of te zee.
Noit minnaer ziins geliick; noit zediger noit stilder,
Van goeden geen zoo Riick, geen gunstiger geen milder
'Ken will uw gaven niet, ze ziin mi veels te slecht.
Jae als ghii't zelver ziet, zoo oordeeldt eens te recht
Van wat alloi dat siin uw aengebode Schatten:
Vw Goud is niet dan Aerd, uw paerlen niet dan wratten.
Vw zi' niet dan gewormt, uw doucken niet dan vlas.
Vw Edelste gesteent en kan van 'tslechtsteGa naar margenootv. Galas
| |
[pagina 132]
| |
Bekomen nergens nae de gaefheid noch de luister.
Den schoonsten Diamant zal u wel duncken duister
Geleecken bi Christal. Jae d'Edelste Robiin
Werdt menigmael beducht, door al te schoonen schiin
Te wezen niet dan glas: twelck men met coleuren
Ver boven het gesteent in schoonheid op kan beuren.
En ziet dit is de stof die ghi mi bieden komt.
De welcke, met wat lof haer oock de wereld romt,
Mi noit en kon voldoen. Helas! ick heb waerder.
De steenen van miin lief siin duizend werve claerder:
Ziin zide, ziin damast, ziin zilver, en ziin Goud,
Daer med' Ick ben bekleedt, gaen meer als duizend fout
Te boven het fatçoen van uw beromde Lappen.
Waer toe mi 'tfilezel? wat kies ick rode krappen,
Als mi van purper mag gebeuren zulcken keur?
Vw gommen ziin te doof, uw muscus heeft geen geur
Bi 'tgeen miin Brugom mi schonck voor een zoeten Balsem,
Neen neen, 'ken hoor u niet. Vw woorden siin Alsem,
Vw wezen niet dan mist, uw aessem niet dan pest.
De reste niet dan list. Ick hou mi aen de best
End' aen de grootste me'e die mi van ziin Levanten
Aen d'ooren heeft gehecht wel ander Pendanten
Als ziin die ghi mi biedt: Bestopt ze sidi wiis
De mine siin te dier, daer was toch geene priis
Ter wereld oit zoo groot, die tegens miin Ovaelen,
Oock op de ruimste schael, een aesjen op kost haelen:
Ga naar margenoot+Met all te schoonen Ring heeft hi mi trouw belooft
En recht geliick een Bruid een Croon gesteld opt hoofd
Geopendt het thresoor van ziin verburgen schatten
Die noit hier oog of oor of hart heeft kunnen vatten
Van verr mi niet te min getoondt miin Bruilofs bed
Met sterren buiten om maer binnen heel bezet
Met Koninglick Ivoir en met vergulde platen
Van daer heeft hi mi meed alrede hooren laten
Ziin hemelsche Cappel, ziin orgel, ziin musiick,
Zoo zoet dat niemand oit en hoorde diesgeliick.
| |
[pagina 133]
| |
Daer mi noch dezer uir de ooren zoo van tuiten,
Dat ick die nu voordaen de wereld toe moe sluiten.
Verleckerdt is miin oog, vervallen is miin oor,
Opt wezen van miin lief, en op ziin zoet gehoor.
Maer wat geschiede mi voor Hemelsche welluste,
Als mi met eigenGa naar margenootw mond miin Bruidegom eens kuste?
Hi gaf mi honig zoet, en mellick uit ziin mond
En zierde met ziin bloedt mi op de zelve stond
Aen d'een en d'ander zi, den bloessem van miin wangen:
Zoo dat ick nu naer geen als hem en kan verlangen.
Naer hem verlangt miin ziel met al te groten dorst,
Die hi mi slessen kan alleen maer met ziin borst.
Al wat de wereld laeft, is anders niet dan peeckel;
Al wat de wereld spiist, niet dan verkropte eeckel.
Hi is die mi verzaet, hi die m' alleen vernougt.
Ziin goedheid heeft geen maet; hem bliif ick toe gevougt
Diet al met mi verdeilt tot vleesch en bloed te gader.
Hi is miin Heer, miin God miin Bruigom, en miin Vader
Verkiezer van miin Jeugd, beminner van miin eer;
Hi die m' alleen verheugdtGa naar margenootx. Maer des zoo heeft hi weer
Int aengezigt gesteldt mi een alzulcken teicken
Dat ick aen anders geen miin liefde en kan reicken
Als aen ziin Majesteit, met hem ben ick te vreen.
En hoe en zoud Ick niet? tis zeecker meer als reen.
Want als ick hemGa naar margenooty bemin, zoo werd' ick noch veel reinder
End als hi mi geraeckt, zoo werd' mi niet te kleinder.
De zuiverheid daerom, maer kom heel onbesmet
En Maged meer als eerst van ziin gespriede bed.
Miin Bruigom dan getrouw, bliift ick te vier te zwaerde;
Gaet zouckt een ander vrou: 'Ken wil geen stof der aerde.
|
|